Şirketlerin hukuk düzeninde varlığı ticaret sicilinden silinmeleriyle birlikte ortadan kalkmaktadır. Hukuki olarak herhangi bir ehliyeti olmayan hükmi şahısların temsilinden söz etmek mümkün değildir. Herhangi bir tüzel kişiliği olmayan şirketler adına vergi tarhiyatı yapmak suretiyle idari işlem tesis etmek verilen yargı kararları da dikkate alındığında hem hukuka uygun olmayacak hem de hukukun temel esaslarından hakkaniyet ilkesiyle bağdaşmayacaktır. VUK 10. maddesinde yapılan kanuni düzenlemeyle söz konusu tarhiyatın ilgili kanuni temsilci adına tesis edilmesi hükmedilmiştir. Bu düzenleme vergiyi doğuran olayla ilgili olmayan bir şahsın mükellef olarak muhatap alınmasına yol açmaktadır. Bu noktada ek tasfiye müessesinin işletilmesi veya ticaret sicil müdürlüklerinin vergi incelemelerini bekletici unsur olarak görmesi konunun hakkaniyet ilkesine uygun hale getirilmesi amacına hizmet edeceği düşünülmektedir.