Dünyada ülkeler 2001 ve 2008-2009 yıllarında yaşanılan küresel ekonomik krizin yaralarını henüz sarmaya çalışırken, ortaya çıkan Koronavirüs (COVID-19) kriziyle mücadele etmek için yaptıkları harcamalar nedeniyle yüksek bütçe açıkları meydana gelmiştir. Buna karşılık olarak bütçe dengesini kurmaya çalışan ülkeler bütçe açıklarını kapatmak için borçlanma, kamu harcamalarını kısma, karşılıksız para basma veya vergi gelirlerini artırma gibi yollarla çözüm bulmaya çalışmaktadırlar. Muhakkak ki bu çözüm yollarının kısa ve uzun vadede zararları olacağından atılacak her adım gelecek nesillerin üzerine bir yük getirmekte ve hükümetleri çıkmaza sokmaktadır. Bu çalışmamızda Koronavirüs (COVID-19) krizi nedeniyle oluşan bütçe açıklarının kapanmasında yeniden tasarlanacak bir Varlık Vergisinin başarılı olup olamayacağı ele alınmıştır.
Ticaret şirketlerinde sermaye, ticari hayatın sürdürülebilmesi için gereken ana unsurlardan birisidir. Vergi ve Türk Ticaret Kanunlarında bu önem doğrultusunda sermayeye ilişkin ayrıntılı düzenlemeler yapılmış olup bu düzenlemelerin ortak noktası, sermayenin korunmasını sağlamaktır. Bu amaçla şirketin kuruluş aşamasında sermaye taahhüdü işlemleri yapılırken ve ticari hayatını sürdürürken sermayenin korunmasının sağlanması ve sermaye borcunun sorunsuz ifa edilmesi için çeşitli önlemler alınmıştır. Çalışmamızda, “Taahhüt Edilen Sermaye Borcu” kavramı merkeze alınarak sermayeyi koruma amaçlı konulan hükümlerin uygulanmasına yaşanılan aksaklıklar ve özellikle taahhüt edilen sermaye borcunun Kurumlar Vergisi Kanununda hüküm altına alınan transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtımı kapsamında borç sayılıp sayılmaması hususu ele alınmış ve hem her iki kanun hem de yargı kararları çerçevesinde değerlendirilmeye çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Taahhüt Edilen Sermaye Borcu, Transfer Fiyatlandırması, Ticaret Kanunu Jel Sınıflandırma Kodları: H20, H25, H26