Ýþletmeler; ticari iliþkileri nedeniyle bazen faaliyet konularýna girmeyen ya da kýsmen ilgilendirmeyen harcamalarý yapýp, bu harcamalarý ilgilisinden tahsil etme yoluna giderler. Buradaki maksat, zaman kazanmak ya da iþletmenin o alandaki büyüklüðünden/uzmanlýðýndan yararlanmaktýr. Gerçekleþtirilen harcama tutarlarýný ve, ilgili KDV’yi ihtiva eden fatura, harcamayý yapan iþletme adýna düzenlenir, harcama tutarý yasal kayýtlara gider olarak intikal ettirilir, varsa KDV tutarý ise indirim olarak dikkate alýnýr. Masraf aktarýmý müessesesi ise bundan sonraki aþamada ortaya çýkar. Harcamayý yapan iþletme, ticari hayatta yansýtma faturasý olarak bilinen, Vergi Usul Kanunu’nda sýnýrlarý çizilen ve tanýmý yapýlan faturanýn genel þartlarýna haiz olan bir belge ile tutarlarý deðiþtirmeden harcamanýn asýl yükümlüsüne aktarýr, tahsil ettiði bu harcama tutarlarýný ise yasal defterlerine gelir kaydeder. Daha önceden indirim olarak dikkate aldýðý KDV tutarýný ise hesaplanan KDV olarak faturada gösterir ve beyan eder.

Gündelik hayatýmýzýn vazgeçilmezlerinden olan YouTube, elde ettiði reklam gelirlerinden bir kýsmýný YouTube’a video yükleyen kiþilere paylaþtýrmaktadýr. Bu paylaþýmý da bazý kriterlere göre gerçekleþtirmektedir. YouTube’a video yüklemenin basit bir þekle tabi olmasý, YouTube üzerinden gelir elde edildiðine yönelik haberleri sýkça duymamýza neden olmaktadýr. Hatta yazýlý ve görsel medyada, YouTube’a devamlý olarak video yükleyen ve YouTuber olarak adlandýrýlan kiþilerin elde ettikleri yüksek gelirler oldukça yanký bulmuþ, bu gelirlerin vergilendirme dýþý kalmasý da bu haberlerin popülaritesini arttýrmýþtýr. Ancak 193 sayýlý Gelir Vergisi Kanunu hükümleri, bu kiþilerin YouTube’a arýzi, mutat ya da organizasyon çerçevesinde video yüklemeleri nedeniyle elde ettikleri gelirlerin gelir vergisine tabi tutulmasý gerektiði sonucu ortaya koymaktadýr. Ancak kiþilerin video çekimlerinin nitelik ve nicelik bakýmýndan farklýlýk arz etmesi, elde edilen gelirin vergilendirmesi bakýmýndan da bazý farklýlýklarý doðuracaktýr. Çalýþmamýzda YouTube üzerinden gelir elde edilmesine yönelik bazý hususlara yer verilmiþ olup YouTuberlýk faaliyeti kapsamýnda elde edilen gelirlerin 193 sayýlý Gelir Vergisi Kanunu çerçevesinde deðerlendirilmesi yapýlmýþtýr.

6102 sayýlý Kanun ile ultra vires ilkesinden vazgeçilmiþ ve þirketlerin ana sözleþmelerinde yer almayan iþletme konularýnda bile iþ ve iþlemlerde bulunabilmelerinin önü açýlmýþtýr. Þirketler, Mezkûr Kanun öncesinde sadece ana sözleþmelerinde yer alan iþletme konularýnda faaliyet sürebiliyorlarken baþkaca bir iþletme konusunda faaliyet sürmek için ana sözleþmelerinde ve ticaret unvanlarýnda deðiþiklik yapmalarý gerekiyordu. Mezkûr Kanun ile bu gereklilikler ortadan kaldýrýlmýþtýr. Yetkili organca bu hususa yönelik alýnacak bir karar yeterli olacaktýr. Ancak bu serbestlik, iþletmelerin ana faaliyet konularýnýn tayininde bazý sorunlarý beraberinde getirmiþtir. 6102 sayýlý Kanun öncesinde, bir þirketin ana faaliyet konusunun tespiti esnasýnda sadece ana sözleþmesinde yer alan hükümlere bakmak yeterli olurken Mezkûr Kanun sonrasýnda, þirketlerin fiili iþletme konularýnýn irdelenmesi ve buna yönelik bir deðerlendirmenin yapýlmasý uygun düþecektir.