213 Sayılı Vergi Usul Kanununun 229'uncu maddesinde fatura, satılan emtia veya yapılan iş karşılığında müşterinin borçlandığı meblağı göstermek üzere emtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından müşteriye verilen ticari vesika olarak tanımlanmıştır. 397 Sayılı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği'ne göre e-Fatura, yeni bir belge türü olmayıp, kağıt fatura ile hukuki açıdan aynı niteliklere sahiptir. E-Fatura uygulaması, elektronik belge olarak düzenlenen faturaların tarafları arasında dolaşımı ile ilgili oluşturma, gönderme ve alma zamanı gibi önemli kayıtların tarafsız bir biçimde tutulmasını sağlamak ve elektronik belge olarak oluşturulmuş herhangi bir belgenin sıhhatinden (format ve standartlara uygunluk, göndericinin kimliği ve doğruluğu, elektronik belgenin geçerliliği ve içeriğinin bütünlüğü) emin olmak amacı ile Gelir İdaresi Başkanlığı tarafından oluşturulan uygulamanın genel adıdır. E-fatura, güvenilir olma, maliyet etkinliği sağlama ve ödeme süreci ile ilgili avantajlarından dolayı gelişmekte olan ekonomilerde giderek yaygınlaşan bir düzenlemedir. Geçiş sürecinin zorluğundan dolayı, uygulamanın kademeli bir şekilde yaygılaştırılması planlanmaktadır.
14.12.2012 tarih ve 28497 Sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 421 Sıra No.lu VUK Genel Tebliği'ne ilişkin açıklamaların yer aldığı 08.02.2013 tarih ve VUK.58/2013.03 Sayılı Vergi Usul Kanunu Sirküleri ve 21.02.2013 tarih ve 28566 Sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 424 Sıra No.lu VUK Genel Tebliği ile elektronik fatura uygulamasından yararlanma usul ve esaslarında değişikliğe gidilmiş olup, yazımızda yapılan son değişikliklere ilişkin açıklamalara yer verilecektir.
Makaleyi PDF olarak indirebilirsiniz.