GÝRÝÞ

            Vergiyi doðuran olayýn meydana gelmesi ile üzerine vergi borcu düþen mükelleflere 213 sayýlý Vergi Usul Kanunu (VUK) bazý ödevler yüklemiþtir. Bu ödevlerden biri de defterlerin tutulmasý, belgelerin düzenlenmesi ile defter ve belgelerin inceleme yapýlmak üzere ibraz edilmesidir.

Vergilendirmede vergiyi doðuran olayýn maddi sonuçlarýnýn gerçeðe uygun olarak defter kayýtlarýna geçirilmesi vergiyi doðuran olayýn meydana geldiði zamanda belgeye dayanmasý ile mümkündür. Çünkü yasal belgeler defter kayýtlarýnýn dayanaðýný oluþturmaktadýr.

Vergi matrahý mükellefin defter ve belgelerine göre tespit ve beyan edildiðinden, belge mükellef için kayýtlarýn ve beyanýn doðruluðunu gösteren bir delil, vergi idaresi için ise önemli bir vergi denetim aracýdýr.

Vergi Usul Kanununa göre defter tutmak mecburiyetinde olanlar, tuttuklarý defterler ile vesikalarý, ilgili bulunduklarý yýlý takip eden takvim yýlýndan baþlayarak beþ yýl süre ile muhafaza etmeye mecburdurlar. (VUK Madde 253) Mükellefler muhafaza etmek zorunda olduklarý her türlü defter ve belgeyi ise muhafaza süresi içerisinde vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarýn talebi üzerine ibraz etmek zorundadýrlar. (VUK Madde 256) Danýþtay 3. Dairesi 12.06.2008 tarihinde verdiði 2008/1984 sayýlý kararýnda da Vergi Usul Kanunun bu maddesine atýf yaparak mükelleflerin kendilerinden istenilen yasal defter ve belgeleri ibraz etmekle yükümlü olduklarýný belirtmiþtir.[1]

1- YASAL DEFTER ve BELGELERÝN ÝBRAZ EDÝLMEMESÝ HUSUSU

Vergi incelemeleri, esas itibariyle hakkýnda inceleme yapýlan mükellefin iþ yerinde yapýlýr. Ýþ yerinin inceleme yapýlmak için uygun olmamasý veya mükellefin talep etmesi durumunda inceleme müfettiþlik adresinde yapýlabilir. Bu takdirde hakkýnda inceleme yapýlan mükelleften ihtiyaç duyulan defter ve belgelerini verilen süre içerisinde (en az 15 gün) inceleme adresine getirmesi yazýlý (Defter Belge Ýsteme Yazýsý) olarak istenilir.

Kendisinden yasal defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmesi istenen mükellefler kimi zaman tanýnan süre içerisinde, herhangi bir mücbir sebep olmaksýzýn yasal defter ve belgelerini ibraz etmeyerek gizleme yolunu tercih etmektedirler. Mükelleflerin ibraz etmeme yönündeki davranýþlarý vergiye karþý gösterilen bir dirençtir. Vergiye karþý direnç gösterme ise verginin ödenmemesi ya da ödenmesi gereken vergiden daha az verginin ödenmesi þeklinde gerçekleþmektedir. Mükellefler tarafýndan vergiye karþý gösterilen bu direnç üç þekilde karþýmýza çýkmaktadýr. Bunlar ise; vergiden kaçýnma, vergi kaçýrma ve vergi kaçakçýlýðýdýr.[2]

Vergi Usul Kanunun 359/a maddesinde; tutulmasý gereken defterler ile düzenlenmesi gerekli olan belgelerin gizlenmesi vergi kaçakçýlýðý olarak tanýmlanmýþ ve suç olarak kabul edilmiþtir. Gizleme fiilinden kast edilenin ne olduðu ise; ayný kanun maddesinde varlýðý noter tasdik kayýtlarý veya sair suretlerle sabit olduðu halde,  inceleme sýrasýnda vergi incelemesine yetkili kimselere defter ve belgelerin ibraz edilmemesi olduðu belirtilmiþtir.

Türk Vergi Sisteminde mükelleflerin elde ettikleri gelirlerinin kendileri tarafýndan beyan edilmesi esasý geçerli olduðundan, vergiyi doðuran olayýn belgelendirilmesi ve bu belgelerin de belli süreler içerisinde defterlere kaydedilmesi gerekmektedir.[3] 3065 Sayýlý Katma Deðer Vergisi Kanunu'nun Vergi indirimi baþlýklý 29. maddesinde; mükelleflerin yaptýklarý vergiye tabi iþlemler üzerinden hesaplanan KDV tutarýndan, kendilerine yapýlan teslim ve hizmetler dolasýyla hesaplanýp, ödenen KDV tutarýnýn indirilebilmesi için ilgili belgelerin vergiyi doðuran olayýn meydana geldiði takvim yýlýný takip eden takvim yýlý aþýlmamak þartýyla deftere kaydedilmek suretiyle mümkün olabileceði düzenlenmiþtir. Yine ayný kanunun indirimin belgelendirilmesi baþlýklý 34. maddesinde de, yurt içinden saðlanan veya ithal olunan mal ve hizmetlere ait Katma Deðer Vergisinin, alýþ faturasý veya benzeri belgeler ve gümrük makbuzu üzerinde ayrýca gösterilmesi ve bu belgelerin kanuni defterlere kaydedilmesi þartýyla indirilebileceði açýkça belirtilmiþtir.

Mükellef tarafýndan yasal defter ve belgeler ibraz edilmediði zaman, yasal belgelerin gerek biçimsel gerekse içerik olarak kanuni uygunluðunun denetimi yapýlamayacaðýndan indirim konusu yapýlan katma deðer vergilerinin de gerçekten yüklenilip yüklenilmediði ve faturalarda ayrýca gösterilip gösterilmediði de tespit edilemeyecektir.

Vergi Usul Kanununda öngörülen zorunluluða karþýn, usulüne uygun olarak verilen süre içerisinde, haklý mazeret olmaksýzýn, defter ve belgelerin ibrazýndan kaçýnýlmasý, vergi idaresinin denetiminden saklamak istenilen kimi durumlarýn olduðu ve bunlarýn inceleme yoluyla ortaya çýkarýlmasýnýn engellenmesinin amaçlandýðý anlamýna gelir. Salt bu nedenle, haklý mazereti olmaksýzýn, yetkililere ibraz edilmeyen defter ve belgeler, ilgilisi lehine kanýt olma deðerini yitirirler. Esasen 213 Sayýlý Vergi Usul Kanunu’nun 30. maddesinin 2. fýkrasýnýn 3. bendinde, bu kanuna göre tutulmasý zorunlu olan defterlerin hepsinin veya bir kýsmýnýn vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara herhangi bir sebeple ibraz edilmemesinin, dönem matrahýnýn re’sen takdirini gerektiren, ayrý bir durum olarak öngörülmüþ olmasýnýn nedeni de budur.

Yasal defter ve belgelerini inceleme yapýlmak üzere ibraz etmeyen mükellefler hakkýnda yapýlan inceleme sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporunda, mükelleflerin ilgili dönem hesap ve iþlemleri re’sen tarh edilmekte, katma deðer vergisi indirimleri reddedilmektedir. Yine söz konusu mükellefler hakkýnda VUK 359/a maddesi gereðincede vergi suçu raporu düzenlenmek suretiyle, yasal defter ve belgeleri ibraz etmeyen þahýslar Cumhuriyet Baþsavcýlýðýna sevk edilmektedir.

2- YASAL DEFTER ve BELGELERÝN MAHKEMEYE ÝBRAZ EDÝLMESÝ HUSUSU

Anayasamýzýn[4] 36. maddesiyle güvence altýna alýnan dava yoluyla hak arama özgürlüðü, bir temel hak niteliði taþýmasýnýn ötesinde diðer temel hak ve özgürlüklerden gereken þekilde yararlanýlmasýný ve bunlarýn korunmasýný saðlayan en etkili güvencelerden birini oluþturmaktadýr.[5]

Kiþinin uðradýðý bir haksýzlýða veya zarara karþý kendisini savunabilmesinin ya da maruz kaldýðý haksýz bir uygulama veya iþleme karþý haklýlýðýný ileri sürüp kanýtlayabilmesinin, zararýný giderebilmesinin en etkili ve güvenceli yolu, yargý mercileri önünde dava hakkýný kullanabilmesidir.[6]

Vergi davasý, idarenin vergi hukuku iliþkisi çerçevesinde tesis ettiði her türlü iþlemlerine karþý menfaat veya hak ihlaline uðrayan vergi ödevlilerinin ilgili idari iþlemin iptali ya da haklarýnýn tazmini amacýyla idari yargý koluna baþvurarak hukuki himaye istemeleridir.[7]

Yasal defter ve belgeleri ibraz etmeme fiili dolayýsýyla hakkýnda vergi inceleme raporu ve vergi suçu raporu düzenlenen mükellefler, söz konusu raporlarý dava açma haklarý kapsamýnda dava etmektedirler. Düzenlenen raporlara karþý dava açan mükelleflerin, inceleme sýrasýnda kendilerinden ibrazý istenen defter ve belgeleri dava aþamasýnda mahkemeye ibraz etmeleri oldukça sýk karþýlaþýlan bir durumdur.

Danýþtay Ýçtihatlarý Birleþtirme Kurulu, Vergi Dava Daireleri Kurulunun 13.12.2017 gün ve E:2017/627, K:2017/623 sayýlý Kararýný esas alarak aþaðýda kararý vermiþtir.[8]

“Mücbir sebep olmaksýzýn defter ve belgelerini, incelemeye yetkili olan inceleme elemanlarýna ibraz etmeyen katma deðer vergisi mükellefleri adýna yapýlan cezalý tarhiyatlara karþý açýlan davalarda; davacýlar tarafýndan, vergilendirme dönemine iliþkin yasal defterler ve belgelerin mahkemeye sunulabileceðinin ileri sürülmesi halinde, bu defter ve belgeler davacýdan istenilip, defterlerdeki kayýtlar incelenip, bu kayýt ve belgeler hakkýnda davanýn diðer tarafý olan vergi idaresinin görüþü ve saptamalarý da alýnarak yapýlacak hukuki deðerlendirmeye göre karar verilmesi gerektiði sonucuna ulaþýldýðýndan, bu konuda oluþan içtihat aykýrýlýðýnýn, Vergi Dava Daireleri Kurulu’nun 13.12.2017 tarih ve E:2017/627, K:2017/623 sayýlý kararý doðrultusunda birleþtirilmesine, karar verilmiþtir.”

Danýþtay Ýçtihatlarý Birleþtirme Kurulu defter ve belgelerini kanunen ve hukuken kabul edilebilir mücbir sebep olmaksýzýn incelemeye ibraz etmeyen mükellefler ile mücbir sebep dolayýsýyla incelemeye ibraz etmeyen mükellefler adýna yapýlan cezalý katma deðer vergisi tarhiyatýna karþý açýlan davalarda Danýþtay Vergi Dava Daireleri ile Vergi Dava Daireleri Kurulunca verilen kararlar arasýnda var olan içtihat aykýrýlýðýnýn giderilmesine iliþkin olarak 08.02.2019 tarihinde 2019/1 sayýlý karar verilmiþtir. Söz konusu kararda; mücbir sebep olmaksýzýn defter ve belgelerini incelemeye yetkili olan inceleme elemanlarýna ibraz etmeyen katma deðer vergisi mükellefleri adýna yapýlan cezalý tarhiyatlara karþý açýlan davalarda; davacýlar tarafýndan, vergilendirme dönemine iliþkin yasal defter ve belgelerin mahkemeye sunulabileceðinin ileri sürülmesi halinde, bu defter ve belgelerin davacýdan istenilip, defterdeki kayýtlar incelenip, bu kayýt ve belgeler hakkýnda davanýn diðer tarafý olan vergi idaresinin görüþü ve saptamalarý da alýnarak yapýlacak hukuki deðerlendirmeye göre karar verilmesi gerektiðine karar verilmiþtir.[9]

Danýþtay Ýçtihatlarý Birleþtirme Kurulu yukarýda bahsi geçen kararýnda, incelemeye ibraz edilmeyen defter ve belgelerin mahkemeye ibraz edilebileceðinin ileri sürülmesi durumunda; mahkemelerin bu defter ve belgeleri davacýdan istemesi ve defterlerde yer alan kayýtlarý inceleyerek karþý taraf olan vergi idaresinin de görüþü ile inceleme sonucunda tespit edilen saptamalarý da dikkate almak suretiyle kararýný vermesi gerektiði belirtilmiþtir. Uygulamada ise mahkemeler tarafýndan kendilerine ibraz edilen defter ve belgelerin 6754 sayýlý Bilirkiþilik Kanunun kapsamýnda bilirkiþi sýfatýyla serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirlere inceletildiði ve vergi idaresinin görüþüne baþvurulmadan kararlarýn verildiði görülmektedir.

3- SERBEST MUHASEBECÝ ve MALÝ MÜÞAVÝRLER ile YEMÝNLÝ MALÝ MÜÞAVÝRLERÝN BÝLÝRKÝÞÝ OLMALARI HUSUSU

Bilirkiþi mahkemelerde ortaya çýkan hukuki anlaþmazlýk konusunda, uzmanlaþmýþ ve bu uzmanlýktan kaynaklanan görüþüne saygý duyulan kiþidir. 6754[10] sayýlý Bilirkiþilik Kanununda da bilirkiþi; çözümü uzmanlýðý, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hâllerde oy ve görüþünü sözlü veya yazýlý olarak vermesi için baþvurulan gerçek veya özel hukuk tüzel kiþi olarak tanýmlanmýþtýr.

Çözümü uzmanlýðý, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hallerde bilirkiþinin görüþüne baþvurulabilir. Genel bilgi veya tecrübeyle ya da hâkimlik mesleðinin gerektirdiði hukuki bilgiyle çözümlenmesi mümkün olan konularda bilirkiþiye baþvurulmasý mümkün deðildir. Bilirkiþi görevlendirmeyi yapan merci tarafýndan verilen süre içerisinde raporunu hazýrlayarak teslim eder. Düzenlenen bilirkiþi raporu görevlendirmeyi yapan mercii tarafýndan diðer delillerle beraber deðerlendirilerek bir karara varýlmaktadýr.

3568 sayýlý Serbest Muhasebeci Mali Müþavirlik ve Yeminli Mali Müþavirlik Kanununun 2/A.maddesinde muhasebecilik ve malî müþavirlik mesleðinin konusunun gerçek ve tüzelkiþilere ait teþebbüs ve iþletmelerin;

 “a) Genel kabul görmüþ muhasebe prensipleri ve ilgili mevzuat hükümleri gereðince, defterlerini tutmak, bilanço kâr-zarar tablosu ve beyannameleri ile diðer belgelerini düzenlemek ve benzeri iþleri yapmak.

b) Muhasebe sistemlerini kurmak, geliþtirmek, iþletmecilik, muhasebe, finans, malî mevzuat ve bunlarýn uygulamalarý ile ilgili iþlerini düzenlemek veya bu konularda müþavirlik yapmak.

c) Yukarýdaki bentte yazýlý konularda, belgelerine dayanýlarak, inceleme, tahlil, denetim yapmak, malî tablo ve beyannamelerle ilgili konularda yazýlý görüþ vermek, rapor ve benzerlerini düzenlemek, tahkim, bilirkiþilik ve benzeri iþleri yapmak olduðu belirtilmiþtir. Yine ayný madde de bu iþleri bir iþyerine baðlý olmaksýzýn yapanlarýnda serbest muhasebeci malî müþavirler olduðu belirtilmiþtir.”

Ayný kanunun 2/B maddesinde de yeminli mali müþavirlerinde bilirkiþi olarak görev yapabileceklerine iliþkin düzenleme yapýlmýþtýr.

3568[11] sayýlý kanunun yukarýda bahsi geçen maddesinden de görüleceði üzere serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirlere, uzmanlýk alanlarý ile ilgili konularda bilirkiþilik yapmalarýna izin verilmiþtir.

4- MAHKEMEYE ÝBRAZ EDÝLEN DEFTER ve BELGELERÝN BÝLÝRKÝÞÝ SIFATIYLA SERBEST MUHASEBECÝ ve MALÝ MÜÞAVÝRLER ile YEMÝNLÝ MALÝ MÜÞAVÝRLERCE ÝNCELENMESÝNE ÝLÝÞKÝN DANIÞTAY KARARLARI

Vergi mahkemesi kendisine ibraz edilen defter ve belgeler üzerinden inceleme yapýlmasý mali uzmanlýk gerektirdiðinden, bilirkiþilik kanunu gereðince serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirleri bilirkiþi olarak görevlendirmektedir. Bilirkiþi olarak görevlendirilen serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirler tarafýndan mükelleflerin ibraz ettiði yasal defter ve belgeler üzerinden yapýlan inceleme neticesinde düzenlenen rapora istinaden vergi mahkemeleri karar vermekte ve verilen kararlarda da çoðunlukla mükelleflerin lehine kararlar ortaya çýkmaktadýr. Vergi idaresi ise vergi incelemelerinden beklenen amaçlara aykýrý olduðundan vergi mahkemeleri tarafýndan verilen bu kararlarý Danýþtay da temyize götürmektedir. Danýþtay ile Danýþtay Vergi Dava Daireleri Kurulu tarafýndan verilen ve aþaðýda bahsi geçen kararlarda ise defter ve belgelerin inceleme yetkisine sahip olmayan serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirlerce incelenmek suretiyle bilirkiþi raporu doðrultusuna verilen kararlarýn hukuka uygun olmayacaðýný belirtilmiþtir.

Danýþtay 3. Dairesi bu olaya iliþkin 12.06.2008 tarihinde verdiði 2008/1984 sayýlý kararýnda; “Mükellefler Vergi Usul Kanunun 256’ncý maddesi gereðince kendilerinden istenen yasal defter ve belgelerini inceleme elamanlarýna ibraz etmek zorundadýrlar. Vergi Usul Kanunun 135’inci maddesinde vergi incelemesinin Vergi Müfettiþleri, Vergi Müfettiþ Yardýmcýlarý, ilin en büyük mal memuru veya vergi dairesi müdürleri tarafýndan yapýlabileceði, bu sebepten bilirkiþilerin inceleme yapma yetkilerinin bulunmamaktadýr.  Bundan dolayý mükellef tarafýndan yasal defter ve belgelerin inceleme elamanýna inceleme sýrasýnda ibraz edilmeyip, mahkemeye ibraz edilmesi mükellefin Vergi Usul Kanununda yer alan gizleme fiilini iþlediðini göstermektedir. Ýnceleme yetkisi bulunmayan bilirkiþinin raporuna göre vergi ve cezalarýn kaldýrýlmasýna iliþkin karar verilemeyeceðinden bahisle vergi idaresinin uygulamasý hukuka uygundur.” þeklinde karar vermiþtir. Vergi Mahkemesinin ýsrar kararý sonucunda dava Vergi Dava Daireleri Kuruluna gitmiþtir. Vergi Dava Daireleri Kurulu ise 17.04.2009 tarihinde vermiþ olduðu 2009/178 sayýlý kararý ile 3.Dairenin vermiþ olduðu kararý uygun bulmuþtur.[12]

Danýþtay 4. Dairesi 22.06.2012 tarihinde vermiþ olduðu 2012/3655 sayýlý kararýnda, “Mükellefe iþ yerinde usulüne uygun olarak teblið yapýlmasýna raðmen mükellef tarafýndan yasal defter ve belgelerin bilinçli olarak inceleme elamanýna ibraz edilmediðinden gizleme fiili iþlenmiþtir. 2577 sayýlý Ýdari Yargýlama Usul Kanunun 2’nci maddesi gereðince idari yargý yetkisi, idari eylem ve iþlemlerin hukuka uygunluðunun denetimi ile sýnýrlýdýr, vergi mahkemeleri yerindelik denetimi yaparak idarenin takdir yetkisini kaldýracak biçimde yargý kararý veremezler. Vergi mahkemesi inceleme yetkisi bulunmayan bilirkiþiye defter ve belgeleri inceletip, bilirkiþinin hazýrladýðý rapor doðrultusunda idarenin kararýna iliþkin hukuka aykýrý olarak yerindelik denetimi yapmýþtýr. Bu sebeplerden dolayý gizleme fiilini iþleyen mükellef adýna vergi idaresi tarafýndan kesilen cezalar hukuka uygundur.” þeklinde karar vermiþtir.[13]

Yine Danýþtay Vergi Dava Daireleri Kurulu 26.12.2012 tarihinde oybirliði ile aldýðý 2012/618 sayýlý kararýnda; “Hiçbir mücbir sebep bulunmaksýzýn defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmeyen davacýnýn (mükellef) daha sonra dava aþamasýnda bunlarý mahkemeye ibraz etmesi, vergi incelemesinden amaçlanan sonuçlarý ortadan kaldýrmaya yönelik bir eylemdir. Yine defter ve belgelerin mahkeme tarafýndan inceleme yetkisi bulunmayan bilirkiþiye inceletilmesi ve bilirkiþinin raporuna göre karar verilmesi hukuka uygun görülmemiþtir.” þeklinde karar vermiþtir.[14]

Yukarýda bahsi geçen Danýþtay kararlarýnda özetle herhangi bir mücbir sebep olmaksýzýn incelemeye ibraz edilmeyen yasal defter ve belgelerin, mahkemelere ibraz edilmesi durumunda söz konusu defter ve belgelerin mahkemeler tarafýndan bilirkiþi sýfatýyla vergi inceleme yetkisi bulunmayan muhasebecilere ve yeminli mali müþavirlere inceletilmek suretiyle karara varýlmasýnýn hukuka uygun bir karar olmayacaðý, davanýn karþý tarafý olan vergi idaresinin de görüþü alýnmak suretiyle ibraz edilen defter ve belgelerin vergi incelemesine yetkili olan kiþilere inceletilmek suretiyle tespit edilecek hususlar doðrultusunda verilecek kararlarýn daha hukuki olacaðý belirtilmiþtir.

SONUÇ

Vergi incelemesi yapma yetkisi 213 sayýlý Vergi Usul Kanunun 135. maddesinde de belirtildiði üzere vergi müfettiþleri, vergi müfettiþ yardýmcýlarý, ilin en büyük mal memuru, vergi dairesi müdürleri veya Gelir Ýdaresi Baþkanlýðýnýn merkez ve taþra teþkilatýnda müdür kadrolarýnda görev yapanlar tarafýndan yerine getirilmektedir. Bu sayýlanlarýn dýþýnda kimsenin vergi incelemesi yapmaya yetkisi bulunmamaktadýr. Vergi incelemesi ise mükelleflerin yasal defter ve belgeleri üzerinden yapýlmak suretiyle mümkün olabilmektedir. Ýnceleme süresi içerisinde vergi inceleme elamanlarýna ibraz edilmeyen yasal defter ve belgelerin, dava aþamasýnda mahkemeye ibraz edilmesi durumlarýyla karþý karþýya kalýnmaktadýr. Danýþtay tarafýndan verilen kararlara bakýldýðýnda, mükellefler tarafýndan vergi inceleme elamanlarýna ibraz edilmeyen defter ve belgelerin, dava aþamasýnda mahkemeye ibraz edilmiþ olsalar bile Vergi Usul Kanununda geçen gizleme fiili gerçekleþmektedir.

Kendilerine ibraz edilen defter ve belgeler üzerinden yapýlacak araþtýrma ve incelemelerin mali uzmanlýk gerektirmesinden dolayý mahkemeler 6754 sayýlý kanun kapsamýnda serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirleri bilirkiþi olarak görevlendirmek suretiyle mükelleflerin yasal defter ve belgelerini inceletmekte ve ortaya konan bilirkiþi raporuna istinaden de vergi incelemesine yetkili olanlar tarafýndan düzenlenen raporlarlar sonucunda tarh edilen vergileri ve kesilen cezalarý kaldýrmaktadýrlar. Ancak 3568 sayýlý Kanun her ne kadar serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirleri bilirkiþi olarak görevlendirilmelerine izin vermiþ olsa da mükelleflerin yasal defter ve belgeleri üzerinden vergi incelemesi yapmalarýna izin vermediði açýktýr.

213 sayýlý Vergi Usul Kanunun 135. Maddesinde ve 3568 sayýlý Serbest Muhasebeci Mali Müþavirlik ve Yeminli Mali Müþavirlik Kanununun 2.maddesinde yer alan düzenlemeler ile Danýþtay Daireleri ve Danýþtay Vergi Dava Dairelerinin vermiþ olduðu kararlar dikkate alýndýðýnda, mahkemelerin kendilerine ibraz edilen yasal defter ve belgeleri bilirkiþi sýfatýyla serbest muhasebeci ve mali müþavirler ile yeminli mali müþavirlere inceletmek suretiyle vergi idaresinin aleyhine karar vermelerinden ziyade söz konusu defter ve belgeleri vergi incelemesi ile görevli olan vergi inceleme elamanlarýna göndermek suretiyle mükelleflerin hesap ve iþlemlerinin incelenmesinin saðlanmasýnýn hukuki anlamda daha doðru davranýþ biçimi olacaðý aþikârdýr.