Maliye politikasının sürdürülebilirliğini ölçmeye yönelik ampirik çalışmaya olanak sağlayan, vergi düzleştirme hipotezi, hükümetlerin vergi oranlarındaki bozulmayı minimuma indirmeyi amaçladığını ve bu yüzden de kamu harcamalarındaki yükselişleri vergi oranlarında değişiklik yaparak finanse etmediğini öne sürmektedir. Kamu harcamalarındaki yükselme vergi oranlarında yapılacak değişiklik yerine borçlanma ile finanse edilmektedir. Borçlanma araçları kullanılarak, vergileri düzleştirme ve vergi politikalarını şekillendirme en iyi seçim olarak kabul edilmektedir. Böylelikle vergi oranlarındaki akışın devam etmesi sağlanmakta ve vergi oranları rassal yürüyüş sergilemektedir. Çalışmanın amacı, vergi düzleştirme hipotezinin (tax smoothing hypothesis) Türkiye için geçerliliğini incelenmektir. Çalışmada 1970-2019 dönemi verileri kullanılmıştır. Hipotezin teorik altyapısı gereği, vergi oranı değişkeninin hem kendi gecikmeli değerleri hem de kamu harcamaları ve büyüme değişkenlerinin ne kendisi ne de gecikmeli değerleri tarafından tahmin edilmemesi gereklidir. Bu bağlamda vergi oranı değişkeni öncelikle otoregresyona tabi tutulmuş ve kendi gecikmeli değerleri tarafından açıklanamadığı belirlenmiştir. Her ne kadar hipotezin ilk koşulu sağlanıyorsa da kurulan VAR modelinde vergi oranının kamu harcamaları tarafından tahmin edilebildiği görüldüğünden, vergi düzleştirme hipotezi Türkiye özelinde reddedilmiştir.
Abonelik veya Satın Alma Gerekiyor!
Bu makalenin devamını okuyabilmek için giriş yapmanız, satın almanız veya abone olmanız gerekmektedir.