Düz oranlý KDV rejiminin arkasýnda iki temel saik vardýr: Birincisi özellikle küçük mükelleflere kayýt düzeninde basitlik saðlayarak vergi uyum maliyetini düþürmek; ikincisi ise sahte belge kullanýmýný engellemektir. Rejime tabi mükelleflerin, istisnalar hariç, indirim hakkýnýn kaldýrýlmasý özellikle ikincisine hizmet edecektir. Öte yandan, bu sistemde normal defter kayýt düzeni devam etmektedir. Sistemin özünü oluþturan husus, KDV indirim mekanizmasýnýn rejim dýþýndaki mükellefler için kaldýrýlmamasýdýr. Ýþletmelerin kayýt altýna alýnabilen vergilendirilebilir geliri olduðu sürece neredeyse her zaman ödenecek KDV doðacaktýr. Çünkü gelire sektörlere göre deðiþen düz oran uygulanarak net KDV hesaplanmaktadýr. Ülkemizde benimsenmesi halinde en büyük zorluk, optimum sektörel vergi oranlarýnýn tespitinde yaþanacaktýr. Vergi idaresinin bu süreçte sektör temsilcileriyle yakýn iþbirliði içerisinde olmasý faydalý olacaktýr.

Öteden beri, karbon emisyonlarý küresel ýsýnmanýn ve bu nedenle iklim deðiþikliðinin baþlýca etkenlerinden biri olarak görülmektedir. Fransýz Hükumeti emisyonlarý azaltmak amacýyla yeni motorlu araçlarýn alýmýnda uygulanmak üzere yeni bir vergi teþvik sistemini, diðer adýyla bonus-malus?u, 1 Ocak 2008 tarihinde uygulamaya sokmuþtur. Sistem az kirleten araçlarý ödüllendirip, fazla kirleten araçlarý cezalandýrmaktýr. Bir aracýn iyi veya kötü olduðunun belirlenmesi ise kýyaslama yani pivot noktasýna ve vergi dilimlerine baðlýdýr. Temiz araçlarý diðerlerinden ayýrt ettiði için, bu sistemin çevrenin korunmasý noktasýnda etkili bir araç olduðu düþünülmektedir. Fakat bu politika, þayet tüketici tercihi büyük ölçüde ödüllendirilen araçlardan yana olursa, belli hallerde arzu edilmeyen çevresel ve mali sonuçlar doðurabilir. Bu nedenle, karbon emisyonlarýný azaltmak olan nihai hedefe ulaþmak için, sistemin tasarlanmasý sürecinde çok dikkatli olunmasý hayati önem arz etmektedir.

OECD Model Vergi Anlaþmasýnýn 10 ila 12. maddelerinde bulunan gerçek lehtar kavramý, mükellefler, vergi idaresi ve mahkemeler gibi uygulayýcýlarýn gözünde henüz berraklýða kavuþmuþ deðildir. Bunun anlaþýlabilir birtakým sebepleri bulunmaktadýr. Öncelikle, Model anlaþma metnine ilk dercedildiðinde, o zamanlarda Kýta Avrupasý hukuk sistemlerinde bu anlama karþýlýk gelebilecek bir kavram bulunmamaktaydý ve bu durum aþaðý yukarý geçerliliðini halen de devam ettirmektedir. Ýkincisi, OECD Yorumunda sýnýrlý bir taným bulunmakta ve Yorum bazý Kýta Avrupasý hukuk sistemli ülkelerdeki uygulamada baðlayýcý olmayan ikincil bir hukuk kaynak teþkil etmektedir. Bu yüzden söz konusu taným uygulamaya yeterince ýþýk tutamamaktadýr. Son olarak, kavram uygulanýrken anlaþmanýn özerk anlamý içerisinde kalýnmalý ve daha öteye, yani Anglosakson hukuk sistemli ülkelerin emanet/vekâlet hukukunda yer alan anlamlarýna gidilmemelidir, Þüphesiz, Model Anlaþmanýn kendi metni içerisine yeterince sarih bir açýklama dercedilmeli, böylece söz konusu kavramýn önemi vurgulanacak ve anlam üzerinde daha iyi bir uzlaþma saðlanacaktýr,