Bir inşaat ve onarma işinin GVK'nın 42. maddesi kapsamında değerlendirilebilmesi için; - Faaliyet konusunun inşaat ve onarma işi olması, - inşaat ve onarma işinin başkaları hesabına ve taahhüde bağlı olarak yapılması, - inşaat ve onarma işinin yıllara yaygın olması (birden fazla takvim yılını kapsaması), gerekmektedir. Bu çalışmada, inşaat ve onarma işlerinde işin başlangıç tarihinin neden olduğu ve bir yönüyle vergi ertelemesi (mükellefler için) diğer yönüyle vergi ziyaı (hazine için) boyutu olan bir durum açıklanmaya çalışılacaktır.
Hayat Standardı Esası, 31.12.1982 tarih ve 2772 sayılı kanunla 193 sayılı GVK'na eklenen mükerrer 116. maddesi hükmü ile vergi mevzuatımıza girmiştir. Bu konuda kapsamlı düzenleme GVK.'nun geçici 35. maddesiyle yapılarak , uygulama değişik tarihlerde çıkarılan çok sayıda genel tebliğ ile yönlendirilmektedir. GVK.nun geçici 35. maddesinin 2/f bendi, 4325 sayılı kanunun 9. maddesiyle değiştirilmiştir. Bu değişiklik, yeni işe başlayanlar ile kendi isteği ile götürü usulden gerçek usule geçen mükellefleri yakından ilgilindirmektedir. Bu çalışmamızda; ilk defa işe başlayan mükellefler ile götürülük şartlarını haiz iken kendi isteğiyle gerçek usule geçen, götürü ticari ve mesleki kazanç sahiplerinin hayat standardı esası karşısındaki durumları son değişiklik çerçevesinde incelenmeye çalışılacaktır.