Türk hukukunda ilk banka teminat mektubu uygulamasının dayanağını 1025 sayılı 12.3.1927 tarihli Yasa'nın 1 . maddesi uyarınca, Bakanlar Kurulu 'nca yürürlüğe konulan 8.1.1928 tarih ve 6048 sayılı kararname oluşturmaktadır. Devlet ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarınca yapılan artırma, eksiitme ve ihaleler nedeniyle bu kararnamede kabul edilebilecek kesin, geçici ve avans teminat mektuplarının taşımaları gereken içerikleri bu kararname ile belirlenmiştir. Öte yandan, banka teminat mektupları Yargıtay' ın içtihatı Birleştirme Kararı uyarınca "Garanti Sözleşmesi" olarak nitelenmektedir. Banka garantileri, sözleşme özgürlüğünün bir ürünüdür. Buna uygun olarak biçim ve türleri, ilgili sözleşme kurallarına göre belirlenmektedir. Teminat mektubunun içeriğ i garanti sözleşmesi ya da kefalet sayılması bakımından önemlidir. Banka teminat mektupları , geçerliliklerinin belli bir süreye bağlanmış olup olmamasına göre, süreli ve süresiz banka teminat mektubu olmak üzere ikiye ayrılır.
Kredi kartının peşin para ödemeksizin mal ve hizmet satın almada kullanılması 19 ncu yüzyıl sonlarında Amerika Birleşik Devletleri'nde başlamıştır. Kredi kartlarının ilk yıllarda kullanım alanı ya belirli bir hizmet konusu ile ya da belirli bir bölge ile sınırlı bulunmaktaydı. Ayrıca, kartlar, kredi değerliliği yüksek tüketiciler (alıcılar) yararına düzenlendiğinden, alıcılar para taşıma zorunluluğundan kurtularak ödeme yapma olanağını elde ediyor, öte yandan, işletmeler de iç oylumlarını (hacimlerini) büyük ölçüde artırıyorlardı. İki yanlı sistem olarak nitelendirilen bu sistem araya kredi kardı kurumlarının girmesiyle, üç yanlı sisteme dönüşüm göstermiştir. Gerçi, bugün bile hem ülkemizde hem de yurt dışında iki yanlı sistem yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca, öğretide genişletilmiş iki yarılı diye de adlandırılan karma sistemde kredi kartı sistemi olarak oluşmuştur. Kredi kartı sisteminde farklı sistemler bulunsa da temel olarak kredi kartı uygulamasında, kartı çıkaran kurum, üye işyeri ve kart taşıyanı olmak üzere üç yan bulunmaktadır