Bilgi ve teknoloji gün geçtikçe hýzlý bir þekilde ilerliyor. Bu hýzlý deðiþim ortamý gerek özel sektör gerekse kamu sektörü için yeniden yapýlandýrma projelerini zorunlu hale getiriyor. Bu baðlamda yapýlan deðiþikliklerden biri de Vergi Usul Kanunu'nun Maliye Bakanlýðýna tanýdýðý uygulamaya iliþkin usul ve esaslarý tespit etmeye yönelik yetkilere istinaden, faturanýn elektronik belge olarak düzenlenmesi yani e-fatura uygulamasýdýr. E-fatura uygulamasý maliyet etkinliði, verimlilik artýþý ve þeffaflýk gibi avantajlarý beraberinde getirdiðinden, birçok ülkede uygulanmakta ve yasalar ile zorunlu kýlýnmaktadýr.

Giriþim; bir iþe giriþme, teþebbüs anlamýna gelirken, giriþimci; ticaret, endüstri vb. alanlarda sermaye koyarak giriþimde bulunan kimse, müteþebbis anlamýna gelmektedir.* 1 Bir giriþimci için en önemli unsur ortaya konulacak olan sermayenin tedarikidir. Ýþte bu noktada giriþimcilerin imdadýna alternatif bir finansman aracý olan giriþim sermayesi yetiþmektedir. Diðer adýyla risk sermayesi olan giriþim sermayesi ise, giriþim sermayedarlarý tarafýndan giriþimcilerin kullanýmýna sunulan sermaye olarak tanýmlanabilir. Yani geliþme potansiyeli olan veya geliþtirmek amaçlý bir fikre sahip ancak finansman sýkýntýsý çeken iþletmelerin finansmanýna yönelik alternatif bir finansman aracýdýr. Ýþte bu noktada giriþimciliðin teþvik edilmesi amacýyla; 6322 sayýlý Amme Alacaklarýnýn Tahsil Usulü Hakkýnda Kanun ile Bazý Kanunlarda Deðiþiklik Yapýlmasýna Dair Kanun'un2 15. maddesi ile 213 sayýlý Vergi Usul Kanunu'na (VUK) eklenen 325/A maddeleri ile, giriþim sermayesi fonu ayrýlmasýna ve bununla baðlantýlý olarak 6322 sayýlý kanunun 9. ve 36. maddeleri ile ayrýlan bu fonun 5520 sayýlý Kurumlar Vergisi Kanunu (KVK) ve 193 sayýlý Gelir Vergisi Kanunu'nda (GVK) matrahtan indirimine ve 34. maddesi ile bu yatýrým fonu ve ortaklýklarýndan elde edilen iþtirak kazançlarýna iliþkin düzenleme yapýlmýþtýr. Bu makalemizde; - Giriþim Sermayesi Yatýrým Ortaklýklarý, - Giriþim Sermayesi Fonu, - Giriþim Sermayesi Fonunun Türk Vergi Mevzuatýndaki yeri ve vergisel boyutu konularýna deðinilmiþtir.

Franchising, temel tanýmýyla marka hakkýnýn kullandýrýlmasý demektir. Yeni bir iþletme kurmak veya kurulu bir iþletmeyi gerek ulusal, gerekse uluslararasý koþullar ve bu koþullarda meydana gelen sürekli deðiþimlere uyumlu kýlarak baþarýya eriþtirmek, bireysel yatýrýmcýlar açýsýndan çok güçtür. Küçük iþletmelerin bu güçlükleri çözmeleri, özellikle büyük iþletmelerin saðladýðý olanaklardan yararlanarak daha kolay olmaktadýr. Ýþte bu yüzden günümüz ekonomik koþullarýnda, Türkiye de dahil olmak üzere birçok ülkede, uygulanýr hale gelmiþ olan franchising yöntemine vergisel açýdan yaklaþýldýðýnda, marka hakkýný kullandýran ile marka hakkýný kullanan kiþi ve kurumlar bakýmýndan bazý vergisel yükümlülükleri de beraberinde getirmektedir. Bu makalemizde; - Franchise nedir? - Ýþleyiþi nasýldýr? - Türk Vergi Mevzuatýndaki yeri ve vergisel boyutu nasýldýr? sorularýna cevap verilmeye çalýþýlmýþtýr.