Vergiye gönüllü uyumun en önemli belirleyicisi vergi kaçýrma davranýþýdýr. Allingham ve Sandmo’nun 1972 yýlýndaki bireysel vergi kaçýrma kararýný ekonomik model kullanarak araþtýran teorik çalýþmalarý ile vergi uyumu konusunda Friedland ve arkadaþlarýnýn 1978 yýlýndaki deneysel çalýþmalarý alanýnda öncü kabul edilen çalýþmalardýr. Öðrencilerin vergi uyumu deneylerinde denek olarak yer almasý, vergi mükelleflerini temsil edip edemeyeceði anlamýna gelen dýþ geçerlilik açýsýndan eleþtirilmektedir. Öðrencilerin denek olarak yer aldýðý çalýþmalarýn incelendiði bu çalýþma, öðrencilerin deneylerde sýklýkla yer aldýðýný, vergi mükellefleriyle benzer davranýþlar sergilediklerini ve dýþ geçerlilik endiþesinin en azýndan vergi uyumu deneyleri için yersiz olduðunu göstermektedir.