Geliþmekte olan ülkeler açýsýndan istenilen milli gelir düzeyine eriþilebilmesi için yeterli bir sermaye birikimi, etkin kaynak tahsisi ve rekabetçi bir üretim yapýsý, ekonomik yapýlanmada dikkate alýnmasý gerekli göstergelerdir. Genellikle ithalata baðýmlý bir üretim süreci, cari açýk baþta olmak üzere yerli malý üretim zincirini ve yerli malýnda markalaþmayý olumsuz etkilemektedir. Korumacý bir anlayýþ yerine, yerli üretim süreçlerini destekleyecek ve rekabet edilebilir bir seviyeye çekebilecek teþvik mekanizmalarýnýn rolü çok büyüktür. Kamu alýmlarý piyasasýnda geliþtirilen yerli malýna/istekliye yönelik teþvik metodolojisi içerisinde bu fýrsatýn yerinde kullanýmý, yerli sanayi açýsýndan da ciddi bir açýlým saðlayabilecektir. Teþvikin üretim sürecinde rekabetçi bir dönüþüme zemin hazýrlamasý, yapýlan düzenlemelerin amacýna ulaþmasýna katký sunabilecektir.

Kamu alýmlarýný düzenleyen temel mevzuat, 4734 sayýlý Kamu Ýhale Kanunu çerçevesinde ihalelerin eþit þartlarda rekabetçi ve þeffaf bir þekilde gerçekleþmesi, temel ilke olarak belirlenmiþtir. Kanunda ayný ihaleye yönelik birden fazla teklif vermek yasaklanmýþken mal alýmlarýna özgü alternatif teklif verilmesi imkâný getirilmiþtir. Alternatif teklif verilebilmesi, ihale dokümanlarýnda düzenleme yapýlmasýna baðlýdýr ve bu ihaleye katýlan her istekliye açýktýr. Diðer durumda ise ayný ihaleye yönelik ayný kiþinin farklý istekliler adýna birden fazla teklif sunmasý ya da ayný ihaleye ayný kiþinin birden fazla imzalý teklif sunmasý söz konusudur. Yasal alternatif teklif hali dýþýnda kalan her türlü alternatif teklif sayýlabilecek hallerde istekli ihale dýþý býrakýlacak, teminatý gelir kaydedilecek ve hakkýnda yasaklama iþlemleri baþlatýlacaktýr. Ayrýca ilgililer hakkýnda adli ve idari soruþturma iþlemleri ayrýca yürütülecektir. Dolayýsý ile isteklilerin ihale süreçlerinde rekabeti engelleyici nitelikte anlaþma ve benzeri ortak hareket eylemlerinden kaçýnmalarý, saðlýklý bir kamu alýmlarý platformunun oluþturulmasý açýsýndan hayati deðer ifade etmektedir.

Devletin en önemli gelir kaynaklarýnýn baþýnda, vergi gelirleri gelmektedir. Niteliði itibari ile karþýlýksýz, zorla alýnan ve herhangi bir kamu harcamasý için karþýlýk gösterilmeyen vergi olgusunun temelini ödeme gücüne göre vergileme, adalet ve eþitlik ilkeleri oluþturmaktadýr. Nitekim Anayasa'nýn 73 üncü maddesinde düzenlenen vergi ödevi baþlýðý altýnda, herkesin mali gücüne göre kamu giderlerini karþýlamak üzere vergi ödemekle yükümlü olduðu, vergi yükünün adaletli ve dengeli daðýlýmýnýn, maliye politikasýnýn sosyal amacý olduðu hükme baðlanmýþtýr. Bu hükmün getirdiði önemli bir sonuç, devlet açýsýndan, verginin alýnmasý zorunluluðu ve verginin cebren tahsil edilmesinin sýnýrlarýný belirlerken ayný zamanda da birey yararýna da "temsilsiz vergi olmaz", "kanunsuz vergi olmaz" ve "verginin belirgin olmasý" gibi ilkelere dikkat ederek sýnýrlarý belirlemektedir * 1. Vergi gelirlerinin elde edilmesinde ve kontrolünde ortaya çýkan önemli bir sorun, vergi ödevinin ne derece tam ve zamanýnda yerine getirildiðini denetleyecek vasýflý denetim elemaný azlýðýdýr. Maliye Bakanlýðý Gelir Ýdaresi Baþkanlýðýnýn denetim kapasitesi incelendiðinde, her bin kiþiye 0,6 denetim personeli düþerken, bu sayý Fransa'da 1,3, Ýngiltere'de ise 1,5 olarak gerçekleþmektedir.2 Ayný doðrultuda, uluslararasý karþýlaþtýrmalarda da Türkiye'nin vergi ile ilgili alanlarda görevli personel sayýsýna göre denetim elemaný sayýsýnda 2010 yýlýna gelindiðinde kýsmi bir iyileþme olmasýna karþýn oldukça gerilerde olduðu açýkça görülebilmektedir