Vergiye tabi olmasý gereken bir vergi konusunun çeþitli nedenlerle (sosyal, ekonomik vb.) yasada belirtilen kapsam ve ölçülerde kýsmen veya tamamen, devamlý ya da geçici olarak vergilendirilmemesi "istisna" kavramý olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Gerek Gelir Vergisi Kanunu ve Kurumlar Vergisi Kanunu gerekse de Katma Deðer Vergisi Kanununda istisna uygulamasý farklý olmakla birlikte yasa koyucu istisna düzenlemesine her kanunda ayrý ayrý yer vermiþtir. Gelir Vergisi ve Kurumlar Vergisi yönünden faaliyetlerin istisna edilmiþ olmasý baþka bir deyiþle vergiye tabi olmamasý mükellefler açýsýndan makul görülmekle birlikte bu durumun Katma Deðer Vergisi Kanunu açýsýndan faklýlýk arz ettiði hususlar mevcuttur. Farklýlýk arz eden bu durum karþýsýnda diðer vergi kanunlarýnda rastlanmayan bir müessese yani "istisnadan vazgeçme" Katma Deðer Vergisi Kanununda düzenlenmiþtir. Çalýþmamýzda Katma Deðer Vergisi Kanununun 18. maddesi olan, "istisnadan vazgeçmenin" mükellef lehine ve aleyhine olduðu durumlarý da göz önüne alarak genel hatlarýyla konuyu incelemeye çalýþacaðýz.

Makalemizde; vergi kanunlarýmýzda, ilk tesis ve taazzuv giderleri olarak adlandýrýlan kuruluþ ve örgütlenme giderlerinin muhasebeleþtirilmesi ve vergi kanunlarýnda ne þekilde yer aldýðýný inceleyeceðiz.