Ülkelerin hedefledikleri ekonomik amaçlara ulaþmada kullandýklarý mali teþvik türlerinin baþýnda vergi teþvikleri gelir. Mevcut teþvik sistemimizde yer alan vergi teþviklerinden birisi "indirimli kurumlar vergisi" uygulamasýdýr. Ýndirimli kurumlar vergisi vergi mevzuatýmýza 28.02.2009 tarihinde girmiþtir. Ýndirimli kurumlar vergisi uygulamasý, kazançtan bir indirim deðil, vergi oranýnda bir indirimdir. Bu uygulamada devlet yatýrýma yönelik desteðini nakit deðil, almasý gereken verginin bir kýsmýndan vazgeçmek suretiyle gerçekleþtirmektedir. Ýndirimli kurumlar vergisi uygulamasý teþvik belgesine baðlý büyük ölçekli yatýrýmlar, bölgesel yatýrýmlar ve stratejik yatýrýmlara yönelik bir destektir. Ýndirimli kurumlar vergisi uygulamasý teþvik belgesi kapsamýnda yapýlan komple yeni yatýrým ve tevsi yatýrým türündeki yatýrýmlarda geçerlidir. Tevsi yatýrým, mevcut bir yatýrýma üretim hattý veya makine ve teçhizat ilavesiyle kapasitenin artýrýlmasýna yönelik olan ve mevcut tesis ile alt yapý müþterekliði oluþturarak bir bütün teþkil eden yatýrýmlardýr. Bu çalýþmada öncelikle mevcut teþvik sistemi, indirimli kurumlar vergisi uygulamasýndan bahsedilmiþtir. Sonrasýnda ise tevsi yatýrýmlarda indirimli kurumlar vergisinin nasýl uygulandýðý ve uygulamada karþýlaþýlan bazý sorunlara deðinilmiþtir. Konunun anlatýmý sýrasýnda gerekli yerlerde örnekli açýklamalara yer verilmiþtir.

Tüm dünyada vergicilik konusunda bilinen en önemli sözlerden birisini, Fransa'da XIV. Louis'in Maliye Bakaný Jean Baptiste Colbert (1619-1683), "Vergileme sanatý, kazý baðýrtmadan, ondan mümkün olduðu kadar fazla tüy almaktýr" þeklinde sarf etmiþtir. Prof. Dr. Þükrü Kýzýlot'un da ifade ettiði gibi bu söz bizde de, çok tutmuþ bir sözdür. Bu doðrultuda, bazý deyimler geliþtirilmiþtir. "Kümesteki kazlar", "kümesin dýþýndaki kazlar", "yaban kazlarý" gibi. Bazen de, yeni bir vergiye ya da mevcut vergi yüküne tepki gösterilirken, "kazýn üzerinde yolunacak tüy kalmadý" gibi benzetmeler kullanýlýyor* 1. Aslýnda tüm bunlarla anlatýlmaya çalýþýlan verginin tabana yayýlmadýðý, bir baþka ifadeyle mükellef sayýsýnýn artmadýðý ve mevcut mükellefler üzerindeki vergi yükünün sürekli bir biçimde arttýðýdýr. Özellikle dolaysýz vergiler olan, gelir ve kurumlar vergisi mükellef sayýsý ile beyannameli mükellef sayýlarýnýn azlýðý bu konunun en önemli yanýný oluþturmaktadýr. Türkiye, son on yýlda baþta milli gelirde meydana gelen artýþ olmak üzere, ihracat, enflasyon düþüþü, doðrudan yabancý sermaye giriþi gibi ekonomideki pek çok alanda önemli geliþmeler kaydetti. Doksanlý yýllardaki koalisyon hükümetleri döneminde yaþanan siyasi istikrarsýzlýklarýn beraberinde getirdiði ekonomik istikrarsýzlýklar, Türkiye'de birbiri ardýna ciddi ekonomik krizlerin yaþanmasýna yol açtý. 5 Nisan1994 krizi, Kasým 2000 ve Þubat 2001 krizleri bunlarýn en önemlilerinden olmuþtur. Kasým 2000 ve Þubat 2001 Krizleri sonrasýnda gidilen 3 Kasým 2002'deki erken genel seçim sonucunda oluþan tek partili iktidar yapýsýnýn ortaya çýkardýðý siyasi istikrar ayný þekilde ekonomiyi de yansýdý. Ýçeride yaþanan siyasi istikrar dýþ konjonktürde meydana gelen olumlu etkilerle de birleþince Türkiye, uzun yýllardan sonra ilk kez ciddi bir ekonomik istikrar yakaladý. Bu ekonomik istikrarla birlikte hýzla krizden çýkarak çok önemli ekonomik baþarýlara imza attý ve üst üste büyüme rekorlarý kýrdý. Nitekim bugün Türkiye, son verilere göre dünya ekonomi liginde yirminci sýrada yer almaktadýr. Kuþkusuz bu süreçte artýþ gösteren bir baþka gösterge de ülke nüfusunda meydana gelen artýþtýr. 2002 yýlýnda 66 milyon olan Türkiye nüfusunun, bu yýlsonu itibariyle 75 milyona yaklaþmasý bekleniyor. Bir baþka ifadeyle geçen on yýllýk süre zarfýnda Türkiye nüfusu yaklaþýk yüzde 14 arttý. Nüfustaki bu artýþýn kamu maliyesi boyutundaki yansýmasýnýn görülebileceði en önemli saha mükellef sayýlarýndaki artýþ olarak okunabilir. Peki, nüfusumuzdaki bu artýþ acaba vergi mükellefi sayýsýnda da paralel bir biçimde artýþa yol açtý mý? Maalesef rakamlar bunun hiç de böyle olmadýðýný gösteriyor.