Kamu hizmetlerinin finansmanında kullanılmak
üzere tahsil edilen vergiler, her ülkenin
vergi sistemi ve yapısına uygun bir şekilde tasarlanmaktadır.
Bu tasarımda dolaylı ve dolaysız
vergilerin ağırlığı, uygulanan vergi politikalarının
seçimi ve hükümetlerin hangi tür vergileri kullanmayı
tercih ettiğine göre farklı şekillerde gelişmektedir.
Özel İletişim Vergisi (ÖİV) dolaylı vergiler
içerisinde yer alan, bütçe gelirleri içerisindeki
payı fazla olmamasına rağmen, vergi mükellefleri
üzerinde ciddi bir vergi baskısı oluşturan tüketim
vergilerinden biridir. Günümüz dijital çağında, bilgi
ve iletişim teknolojileri ile dijitalleşmenin her
alanda teşvik edilmeye çalışıldığı yeni düzende bu
verginin gerekliliği bile sorgulanmalı iken; ilgili
vergi oranının salgın döneminde %33 oranında
artırılması birçok açıdan sakıncalıdır. Bu doğrultuda
çalışmanın amacı, dijital çağın hayatın her alanını hızla dönüştürdüğü yeni dönemde, iletişim
üzerinden alınan vergilerin yerini tartışmaktır.
Çalışmanın ilk bölümlerinde, konu özelinde
kavramsal ve hukukî bilgiler yer almaktadır.
Devamında dijital çağda ÖİV’nin yeri ve konumu
“tekrar” araştırılmakta ve yıllar itibariyle verginin
tahsilat durumu ve diğer istatistikler açısından ilgili
konu değerlendirilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Dijitalleşme, Dijital Çağ,
Özel İletişim Vergisi
JEL Sınıflandırma Kodları: H20, H21, H29
Abonelik veya Satın Alma Gerekiyor!
Bu makalenin devamını okuyabilmek için giriş yapmanız, satın almanız veya abone olmanız gerekmektedir.