Türk vergi sisteminde vergiler; gelir, · servet ve tüketimden alýnan vergiler olarak üç ana gruba ayrýlmaktadýr. Gelir ve Kurumlar vergisi gelir üzerinden; Motorlu Taþýtlar ve Veraset ve intikal vergileri, emlak vergisi, servet ve servet transferi üzerinden; KDV, TAV, BSMV, Damga Vergisi ve Harçlar harcamalar üzerinden ve Gümrük Vergisi, ithalde Alýnan KDV ithalat Damga Resmi ve Rýhtým Resmi gibi vergiler de dýþ ticaret menþeyli vergilerdir. Mevcut vergilerin tarihi geliþimine bir göz atacak olursak, Meclisin Kabul ettiði ilK Kanun, 24 Nisan 1920 tarih ve 1 sayýlý vergiye iliþkin kanundur. Savaþ yýllarýnda tekalif- i milliye adý altýndaki yükümlülükler getirilmiþtir. 1925'e kadar Osmanlý'dan intikal eden vergilerin tahsili devam etmiþtir. Cumhuriyet döneminde vergilere iliþkin yeniliklerinin daha çok vergi kanunlarýnda "düzeltmeler, revizyonlar" þeklinde gerçekleþtirildiðini söylemek yanlýþ olmaz. Kýsaca, Cumhuriyet döneminde üç ayrý reformun olduðunu söyleyebilirz

Devletlere, karþýlýksýz bir biçimde vatandaþlarýnýn mülkiyetlerini ele geçirme gücü tanýmayan anayasal sistemlere alýþýk olduðumuzdan , gözümüzde, devletlerin bu gücü yaygýn bir biçimde uygulayabildiði toplumlar caniand ýrabiimek oldukça zordur. Feodal hükümdarlar, bireylerin mülkiyetini, t ý pký bir çobanýn sürüsünü diðer insanlarýn saldýrýsýndan koruduðu gibi, diðer insanlarýn hatta diðer hükümdarlarýn yaðmalarýndan korumuþ olabilir. Ne var ki tüm toplumsal sýnýflarýn bireyleri de, birikmiþ kapital ve tasarrufl a rý ný , ell erinden geldið i nce kendi hükümdarýna karþý korumak zorundaydý. Özel mallara her an el konabilirdi; kimi feodal ödemeler de zamanlama ve miktar aç ýs ý ndan önceden bilinemiyordu. Bu tür uygulamalarýn süregelen tehdidi yüzünden kiþi , birikmiþ varlýðýný elinde uzun süre tutmamayý ve gizlerneyi öðre nmiþti. Bununla birlikte, birikmiþ servetleri toprakta, depolanmýþ hububatta, çiftlik hayvanlarýnda , çiftlik evlerinde ve konutlarda olan baronlarýn yukarýda sözü geçen yollara baþvurmasý mümkün deðildi. Alternatif çözüm, zor kullanmaktý ; ingiliz baronlarý , askeri güçlerini profesyonel ordularakarþý yitirmeden uzun süre önce, 1215'te Runnyemede'de Kral John'a güçle karþý koymuþlardýr. Bu karþý koyman ý n sonucu, "Magna Carta Libertatum" (Büyük Hürriyet Fermaný) idi. Bu anlaþma , ki þi le re, krall ý ð ý n keyfi kamu l aþtýrma eylemleri olmaksýzýn , kiþisel mülkiyetlerinden yararlanma hakký tanýdý. Feodal bir belge olmasýna ve zaman zaman, büyük arazi sah iplerinin kraldan zorla aldýklarý haklar üzerinde fazlasýyla durduðu için eleþtirilmesine karþýn , tüccar haklarýný (yabancý tüccarlar dahil) güvence altýna alan kimi maddeler de içeriyordu . Tüccarlar bu anlaþmanýn, ingiliz hukuk ve politika geleneðinin bir parçasý olarak getirdiði mülkiyet haklarýndan büyük yarar saðladýlar. Keyfi el koyma olmaksýzýn , mülkiyet edinebilme hakkýnýn verilmesi, ticaretin geniþlemesi açýsýndan önem taþýmaktaydý ve Magna Carta, ingil izlerin, komþularýn ý n önüne geçmesini saðladý.

Ülkemizde kamu bürokrasisi, yapý ve iþleyiþ bakýmýndan "gizlilik" ve "resmi sýr" esasýna göre örgütlenmiþtir. Gizlilik ve resmi sýr, genel bir kural, açýklýk ile istisnadýr. Bürokraside gizliliði ortaya çýkaran ve geliþtiren çeþitli kurallar bulunmaktadýr. bunlar çeþitli kanunlarda, görev, ödev ve yükümlülük þeklinde düzenlenmiþtir. Gizlilik kuralýna uyulmamasý ceza ve hukuk sorumluluðu doðurmaktadýr. Mevzuat hükümleri, yönetimi ve yöneticileri baðlamakta, bazý olaylarý, bilgileri ve belgeleri açýklama ve yayma yasaðý getirmektedir. Ülkemizde gizliliðin yasal kaynaðý Türk Ceza Kanunu (TCK), Devlet Memurlarý Kanunu (DMK), Memurin Muhakematý Hakkýndaki Kanun, Vergi Usul Kanunu (VUK) ve diðer bazý idari ve kanuni düzenlemelerdir.