Vergi kavramý, devletin, yükümlü olduðu kamu hizmetlerini yerine getirmek için katlanmak durumunda kaldýðý kamu harcamalarýný karþýlamak üzere, egemenlik gücünden destek alarak, tek taraflý ve karþýlýksýz olarak cebir altýnda olan parasal ödemeleri ifade etmektedir. Devlet mükellef iliþkisinin temeli devletin vergilendirme yetkisinde yer almaktadýr. Devlet ve mükellef arasýnda kurulan hassas vergi iliþkisi dayanaðýný vergi hukukundan almaktadýr. Vergi hukuku taraflardan birinin üstün olduðu kamu hukuku kapsamýnda düzenlenmektedir. Türkiye’de Vergi Usul Hukukunun konusuna giren tüm konular, vergi iliþkisinden doðan hak, yetki ve görevlere iliþkin hükümler 213 sayýlý Vergi Usul Kanununda sýralanmaktadýr. Vergi Usul Kanunu kapsamýnda deðerlendirilmeye alýnmasý gereken baþlýklardan biri üst hakkýdýr. Türk Medeni Kanunu ve Türk Eþya Kanunu hükümlerince irtifak haklarý kapsamýnda deðerlendirilen üst hakký, sahibine baþkasýna ait bir taþýnmaz üzerindeki mülkün maliki olma yetkisini veren hak olarak tanýmlanmaktadýr. Üst hakký bu haliyle arazi üzerindeki mülkiyetin arazi altýna ya da üzerine inþa edilen yapýlarýn da ayný mülkiyet kapsamýnda deðerlendirildiði kuralýnýn istisnasý olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Sosyal ve ekonomik açýdan son derece önemli olan üst hakký ve üst hakký tesis etmek suretiyle inþa edilen yapýnýn itfasý çalýþmanýn ana konusunu oluþturmaktadýr. Bunun yaný sýra kanun, genelge ve özelgelere yer verilerek üst hakkýnýn Türk Hukuk Sistemindeki yeri, taným ve kapsamýna ek olarak deðerleme ve amortismanýna iliþkin hükümler ýþýðýnda çalýþma tamamlanmýþtýr. Anahtar Kelimeler: Üst Hakký, Deðerleme, Amortisman JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H20, H29.