Kamu harcamalarýnýn finansmaný amacýný taþýyan vergiler ayný zamanda ekonomik etkinliði de bozmamalýdýr. Ekonomik etkinliði bozmamasýndan maksat; vergiler kaynak ayrýmýnda etkinliðe, vergilemede adalet ve ödeme gücü ilkelerine zarar vermeden ekonomik büyümeyi teþvik etmelidir. Bu yüzden özellikle geliþmiþ ülkelerde olduðu üzere vergi sistemi içerisinde dolaysýz vergilere aðýrlýk verilmesi istenmektedir. Bu anlamda ülkemizde 1957 yýlýndan sonra uygulanmaya baþlayan motorlu taþýtlar vergisi servet üzerinden alýnan dolaysýz vergilerden birisidir. Motorlu taþýtlar vergisinin toplam bütçe ve vergi gelirleri içerisinde yerinin küçük olmasýna raðmen servet vergileri içerisinde önemli bir yer tutmaktadýr. Bunun yanýnda ilgilendirdiði mükellef sayýsýnýn fazla olmasý ve verginin tarife yapýsýndan kaynaklanan nedenlerden dolayý servetin tam olarak tespit edilip vergilendirilmesine iliþkin tartýþmalar sürekli tartýþma konusu olmaktadýr. Bu yüzden çalýþmamýzda öncelikle; motorlu taþýtlar vergisinin ortaya çýkýþý ve geliþimi ile motorlu taþýtlardan vergi alýnmasýnýn nedeninin servetin vergilendirilmesi konusu incelenmiþtir. Sonrasýnda AB ülkeleri ve Türkiye’de bu verginin uygulanmasý ile binek otomobiller üzerinden alýnan vergilerden bahsedilmiþtir. Bunun sonucunda AB ülkelerinde aðýrlýklý olarak çevre vergisi þeklinden deðerlendirilen vergide bir uygulama birliðinin olmadýðý görülmüþtür. Türkiye’de ise genel olarak servetin vergilendirilmesi esasý alýnmakla birlikte servetin doðru tespit edilemediðinden vergi yükünde adaletin saðlanamadýðý sonucu ortaya çýkmaktadýr. Anahtar Kelimeler: Servet Vergisi, Motorlu Taþýtlar Vergisi, Binek Otomobiller Vergi Yükü JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H20, H21, H24