Genellikle ekonomilerin kriz dönemlerinde banka kredi maliyetleri oldukça yükselmekte olup, bankalarýn, kredi taleplerin in tümüne olumlu yanýt vermeleri de mümkün olmayabilmektedir. iþte bu durum, "faiz veya belli bir menfaat elde edebilmek amac ýyla , yasalarda belirtilen þartlara aykýrý bir þekilde ve süreklilik arz edecek biçimde ödünç para vermek" þeklinde tanýmlanan tefeciliðin ön plana çýkmasýna ve acilen krediye ihtiyacý olan kiþi ya da kurumlarýn, yüksek maliyetlere raðmen , tefecilik p iyasasýna itilmesine sebep olabilmektedir. Bu piyasa her ne kadar kýsa süre lerde kredi ihtiyaçlarýný karþýlamaktc ve bu bakýmdan oldukça cazip görülmekte ise de, sonuçta borç alanlarýn birtakým nedenlerle maðdur olmalarýna sebep olduðu gibi , toplumsal bazý sorunlarý da beraberinde getirmektedir. Diðer taraftan, bu sektörde tamamen kayýt dýþý elde edilen gelirler, sektörü cazip hale getirmekte, dolayýsýyla bu iþi yapanlarýn çoðalmasýna ve hatta daha organize bir þekilde faaliyetlerini sürdürmelerine olanak saðlamaktadýr . Belirtilen bu nedenlerle; gerek, tefecilik faaliyetlerinin cazibesini ortadan kaldýrmak , gerekse sosyolojik etkilerinin önüne geçebilmek bakýmýndan , tefecilikle ilgili birtakým yasal düzenlemeler yapýlmýþ ve söz konusu faaliyetleri yapanlar hakkýnda cezai müeyyideler getirilmek suretiyle, bu faaliyet yasaklanmýþtýr. Ancak, 213 sayýlý Vergi Usul Kanununun (V.U.K) 9'uncu maddesinin ikinci fýkrasýna göre; vergiyi doðuran olayýn kanunlarla yasak edilmiþ bulunmasý , bu faaliyetten doðan gelirin vergilendirilmesini, mükellefiyet ve vergi sorumluluðunu ortadan kaldýrmamakta olup, ayný kanunun l9'uncu maddesi hükmünce, vergi ka nunlarýnýn ,vergiyi baðladýklarý olayýn vukuu bulmasý ya da hukuki durumun tekemmül etmesi durumunda vergi doðmuþ sayýlacaktýr . Açýklanan bu sebeple, yapýlan incelemelerde tefecilik faaliyeti tespit edildiðinde, bu faaliyet nedeniyle elde edilen gelirlerin vergilendirilmesi gerekmektedir. Bununla birlikte, tefecilik yapanlar hakkýnda, 5237 sayýlý Türk Ceza Kanunu'nun (T.C.K.) 279'uncu maddesi hükmü uyarýnca, Maliye Bakanlýðý denetim birimleri tarafýndan, ilgili cumhuriyet savcýlýkianna suç duyurusunda bulunulmasý da zorunludur. iþte yazýmýzýn ilerleyen bölümlerinde aðýrlýklý olarak, tefecilik faaliyeti ile ilgili yasal düzenlemeler, tefeciler hakkýnda suç duyurusunda bulunulmasý ve bu aþamada dikkare alýnmasý gereken hususlarýn açýklanmasýna çalýþýlacaktýr .