iletiþim araçlarýnýn geliþmesi ile birlikte küreselleþen dünyamýzda üreticinin ürettiði mal ve hizmeti satýþ ve daðýt ý m aþamasýnda en az maliyetle ve en hýzlý biçimde pazarlama isteði tüketidierin ise belli kalite ve standartdaki mal ve hizmeti artan oranda tercih etmeye baþlamasý yeni pazarlama tekniði olarak franchising sistemini ortaya çýkarmýþtýr. ilk kez ABD'nde ortaya çýkýp 1980'1erden sonra da Türkiye'de kullanýlmaya baþlayan sistem, iþletmelere birçok avantaj ve dezavantaj getirmiþtir. Yazýmýzýn amacý, hukuksal düzenlemenin ekonomiyi arkadan takip etmesinden dolayý hukukumuzda henüz düzenlenmemiþ franchising sisteminin temelini oluþturan franchising sözleþmesini analiz etmektir. Bununla paralel olarak da benzer sözleþmelerden ayrý ele alýnýp deðerlendirilmesi gereken bu sistemi,h franchising sözleþmesinin asli unsurlarý çerçevesinde konuyu basitleþtirerek daha anlaþýlýr hale getirip vergisel yönden daha saðlýklý sonuçlara ulaþýlmasýna katkida bulunmaya çalýþacaðýz.

Mevzuatýmýýda finansal kiralamaya iliþkin ilk düzenleme 10.6.1985 tarih ve 3226 sayýlý Finansal Kiralama Kanunudur. 3226 sayýlý Kanunda Finansal Kiralamanýn tam tanýmý yapýlmamýþtýr. En kapsamlý taným "European Leasing Association" tarafýndan yapýlmýþtýr. "Finansal kiralama, belli bir süre için kiralayan ve kiracý arasýnda düzenlenen, üreticiden kiracý tarafýndan seçilip kiralayan tarafýndan satýn alýnan bu malýn mülkiyetini kiralayanda, kullanýmýný ise kiracýda býrakan bir anlaþmadýr. Kiralanan malýn kullanýmý belirli bir kira karþýlýðýnda, belirli bir süre için kiracýya býrakýlmaktadýr . " Amacýmýz vergi hukukunda tartýþma konusu olan finansal kira bedellerinin hangi vergilendirme döneminde gider olarak yazýlabileceðine açýklýk getirmek ve konu hakkýnda yazarlar, danýþtay kararlarý ve idarenin görüþleri çerçevesinde okuyucuya bir görüþ verebilmektir.