Bu çalýþma, mali yanýlsama hipotezinin beþ boyutundan biri olan gelir karmaþýklýðý hipotezi çerçevesinde Türkiye’nin kamu gelir yapýsýnýn, daha özelde vergi yapýsýnýn vatandaþlarýn vergi yükü algýlarý üzerindeki etkilerini incelemektedir. Gelir karmaþýklýðý hipotezi, vergi sistemindeki karmaþýklýðýn ve harcamalara yönelik þeffaf olmayan uygulamalarýn kamu hizmetlerinin maliyetlerini düþük algýlamaya ve daha fazla kamu harcamasý talebine yol açtýðýný savunmaktadýr. Türkiye’de dolaylý vergilerin vergi gelirleri içindeki yüksek payý, mali yanýlsamaya yol açan etkenlerden biri olarak öne çýkmaktadýr. Bununla birlikte, 2018 sonrasý dönemde dolaylý vergilerin doðrudan vergilere oranýnda azalma eðilimi, mali yanýlsamanýn etkilerinin sýnýrlanabileceðini göstermektedir. Buna karþýn vergi yapýsýndaki çeþitlilik, stopaj yöntemi ve vergi harcamalarýnýn vatandaþlar tarafýndan yeterince algýlanamamasý, kamu hizmetlerinin maliyetine dair yanýlsamalarý sürdürmektedir. Bu çerçevede, vergi sisteminin sadeleþtirilmesi, dolaylý vergilerin payýnýn dengelenmesi ve vergi harcamalarýnýn daha açýk bir þekilde sunulmasý, mali yanýlsamanýn etkilerinin azaltýlmasýna ve kamu maliyesinin sürdürülebilirliðine katký saðlayabilir. Anahtar Kelimeler: Mali Yanýlsama, Gelir Karmaþýklýðý Hipotezi, Türk Vergi Sistemi JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H21, H30, H83