Devletin vergi politikasý, piyasa gelirinin yeniden daðýtýlmasýnda en etkili araçlardan birisidir. Vergiler, harcanabilir geliri eþitleme kapasitesine sahip olduðundan piyasa gelirini deðiþtirerek yeniden daðýtýcý bir rol üstlenebilmektedir. Vergilerin yeniden daðýtýcý etkisi, vergi sisteminin artan oranlýlýk derecesi ve ortalama vergi oraný ile þekillenmektedir. Artan oranlý vergi sistemlerinin en önemli unsurlarý ise gelir ve servet vergileridir. Ancak artan oranlý vergilendirme her zaman daha adil bir gelir daðýlýmý yaratmamaktadýr. Tarife yapýsý, muafiyet ve istisnalar, emek ve sermaye gelirinin vergi sistemi içerisindeki payý, tahsilat usulleri, kurumsal zayýflýklar, mükellefin vergi kaçýrma/vergiden kaçýnma davranýþý gibi faktörler, vergi sisteminin geliri yeniden daðýtmaktaki etkisinin belirleyicileridir. Bu çerçevede, çalýþmada Türkiye’de 1987-2020 yýllarýný kapsayan dönemde kiþisel gelir vergisi ve servet vergilerinin gelir daðýlýmý üzerindeki etkisi Johansen Eþbütünleþme Metodu ile incelenmiþtir. Buna göre kiþisel gelir vergisi, servet vergileri ve Gini katsayýsý arasýnda uzun dönemde anlamlý bir iliþki tespit edilmiþtir. Vektör Hata Düzeltme Modeli sonuçlarýna göre Türkiye’deki kiþisel gelir vergisi gelir daðýlýmýný olumsuz yönde etkilemekte; servet vergileri ise gelir daðýlýmýný iyileþtirmektedir. Anahtar Kelimeler: Gelir Daðýlýmý, Kiþisel Gelir Vergisi, Servet Vergileri, Johansen Eþbütünleþme Metodu, Vektör Hata Düzeltme Modeli JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H20, H24, C01