Bu çalýþmada, bireysel emeklilik sisteminden ayrýlan katýlýmcýlara ödenen bedellerin tamamý üzerinden vergi tevkifatý yapýlmasýnýn doðru bir uygulama olup olmadýðý kanun maddelerine, mahkeme kararlarýna ve gelir vergisi kanunun sistematiðine dayanýlarak açýklanmaya çalýþýlmýþtýr.

Tekerrür, Vergi Usul Kanunu'nun 339'uncu maddesinde, ceza hükümleri kýsmýnda düzenlenmiþtir. "Kelime olarak tekrarlanma, yenilenme, bir daha olma anlamýna gelen tekerrür; bir kimsenin iþlediði suçtan dolayý ceza almasýndan sonra, belirli bir süre içinde tekrar suç iþlemesi halidir"1. Vergi hukukunda tekerrür ise; vergi suçuna sebebiyet veren fiillerinden dolayý haklarýnda vergi ziyaý veya usulsüzlük cezasý kesilenlerin, belirli bir süre sonra tekrar ayný suçtan ceza almalarý halinde, ikinci cezanýn arttýrýlarak uygulandýðý vergi kaçýrmayý önleyici bir mekanizmadýr. Tekerrürün amacý; hakkýnda ceza kesilen mükellefi ýslah etmek ve yeniden vergi suçu iþlemesini önlemektir. Ancak 1999 yýlýnda Vergi Usul Kanunu'nun "Tekerrür" baþlýklý 339'uncu maddesinde 4369 sayýlý kanunla yapýlan deðiþiklik sonucu, bu amaçtan uzaklaþýlmýþtýr. Ülkemizde, gerek geçmiþe dönük vergi incelemelerinin * zamanaþýmlý iþlere öncelik verilmesinden dolayý çok geç yapýlýyor olmasý ve gerekse kanun maddesinin tekerrürün amacý dýþýnda düzenlemeler içermesi, uygulamada birçok sorun ve tartýþmayý da beraberinde getirmiþtir. Bu çalýþmanýn birinci bölümünde ceza hukukundaki tekerrür uygulamasý ve vergi hukukundan ayrýldýðý yönler ele alýnmýþ, ikinci bölümünde vergi hukukunda tekerrür ve uygulamada ortaya çýkan sorunlar örneklerle açýklanmaya çalýþýlmýþ ve sonuç bölümünde ise çözüm önerilerimize yer verilmiþtir.