Taşınmazlar üzerinden elde edilen rantın kamuya aktarımı dönem dönem mali mevzuatın da konusu olmuş ve çoğu zamanda bu rantın kamuya aktarımı tam olarak sağlanamamıştır. Ülkemizde taşınmaz rantlarının kamuya aktarım çabalarına tarihsel açıdan bakıldığında özellikle maliye kaynaklarında farklı vergi türleri ve uygulamalar bulunmaktadır. Bunlar 1925 tarihli “Şerefiye”, 1948 tarihli “Değerleme Resmi”, 1970 tarihli “Gayrimenkul Kıymet Artışı Vergisi”, halen uygulanmakta olan 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununda yer alan “Değer Artış Kazançlarına İlişkin Hükümler”, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununda yer alan “Harcamalara Katılma Payları” ile özellikle son zamanlarda gündeme gelen “Düzenleme Ortaklık Payı”, “Değer Artış Payı” ile “Değerli Konut Vergisi” rant vergisi olarak ifade edilmektedir. Türk Vergi Hukukunda uygulama alanı bulan bu düzenlemeler vergi hukuku alanında yeterince incelenmeyen ve literatürde toplu bir şekilde çok da yer bulamayan konulardır. Bu çalışmada da yer alan ve geçmişten günümüze taşınmaz rantının kamuya aktarımında kullanılan düzenlemeler taşınmazın elden çıkarılması ve elden çıkarılmaması durumunda ortaya çıkan yükümlülükler açısından ele alınmıştır. Çalışmada temel özelliklerine değinilen bu düzenlemelerin taşınmazlar üzerinde oluşan rantın kamuya aktarımını günümüzde tam olarak sağlayamadığı sonucuna da ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Taşınmaz, Rant, Değer, Değer Artışı. JEL Sınıflandırma Kodları: H21, H27, H71, K34.