Nakdi sermaye artışından kaynaklanan faiz indirimi, sermayelerini nakit olarak artıran mükelleflere tanınan bir haktır. Bu indirim, yıllık beyannamede kurum kazancından indirilebilecek bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. Geçici vergi uygulamasında ise, bu indirimin yalnızca dördüncü geçici vergilendirme döneminde indirilmesine izin verilmiştir. Bunun yanında kazanç yetersizliği dolayısıyla yıllık beyannamede indirilemeyen tutarların izleyen yıl içinde geçici vergi beyannamelerinde indirim konusu yapılması mümkündür. Ancak yapılan düzenleme ile dördüncü geçici vergilendirme döneminin kaldırılması sonrasında bu indirimin yılı içinde geçici vergi beyannamesinde uygulama imkânı kalmamıştır. Mükelleflerin nakdî sermaye artışından kaynaklanan faiz indirimini yılı içinde geçici vergi dönemlerinde uygulayamaması, bir bakıma geçici vergi dönemlerinde yüksek vergi ödemesi anlamına gelmektedir. ‘Paranın zaman değeri’ ile ‘enflasyon’ kavramları perspektifinden bakıldığında mükelleflerin geçici vergi dönemlerinde yüksek ödedikleri vergi tutarının, ödeme tarihindeki reel değeri ile bu tutarın mahsup edildiği tarihteki reel değerinin farklı olduğu dikkat çekmektedir. Hesap döneminin tamamını kapsayan yıllık beyanname üzerinden yapılmasına izin verilen bir indirimin, aynı yılın belirli dönemlerini kapsayan geçici vergi beyannameleri üzerinden yapılmasına izin verilmemesini hukuk devleti ilkesine ve hakkaniyete uygun görmüyoruz. Bu yüzden yapılacak düzenleme ile nakdî sermaye artışından kaynaklanan faiz indiriminin tüm geçici vergilendirme dönemlerinde yapılmasının sağlanmasını öneriyoruz. Anahtar Kelimeler: Nakdi Sermaye Artırımı, Vergisel Teşvikler, Geçici Vergi, Hukuk Devleti, Vergilerin Kanuniliği İlkesi JEL Sınıflandırma Kodları: F32, G32, H20, K34