Toplumun çoğunluğunu oluşturan ücret geliri elde eden mükelleflerin gelir kaynakları genellikle yalnızca emek olmakta ve zaman içinde de bu kaynak yıpranmaktadır. Bu nedenle diğer gelir unsurları karşısında ücret geliri elde eden mükellefler lehine ayrıcalıklı uygulamalar vergilemede adaletin sağlaması bakımından anayasal vergi ilkeleri ile güvence altına alınmaktadır. Nitekim, ücret gelirinin vergilemesinde ödeme gücü tespitinde faydalanılan tekniklerin uygulanmasındaki amaç, emekten kaynaklanan ücret gelirlerinin daha düşük oranda vergilemesi ve diğer gelirler karşısında emeğin korunması yaklaşımıdır. Çalışmada, gelişmiş ülke örneklerinde ücret gelirlerinin vergilendirilmesinde “gerçek miktar”ın bulunmasına hizmet eden uygulamalar incelenmiştir. Araştırma, vergi tahsilatında kayıt dışılığın nispeten daha düşük olduğu bu ülkelerde, şahsi ve mesleki harcamaların vergi ödeme gücünde hangi göstergeler ile dikkate alındığı kapsamında yürütülmüştür. Vergi adaletinin sağlanması açısından mali gücün tespitine ilişkin yasal düzenlemelerde gerçek vergi ödeme gücüne ulaşmada beyan usulü zorunlu veya tercih imkânı bazı durumlarda ise birlikte uygulama alanı bulurken ülkelerin karşılaştırmalı analizine yer verilmektedir. Ücret gelirinin mali güce göre vergilendirilmesine ilişkin literatürde yer alan çalışmalar ışığında, gelişmiş ülke örneklerinde mevzuat uygulamaları araştırılmıştır. Türkiye’de ücretliler için gider ve indirimlerin gelirin elde edilmesinde ne ölçüde dikkate alındığı değerlendirilmiştir. Buna göre anayasal bir norm olarak kabul edilen mali güç ilkesinin gelirin “gerçek miktar’’ ile nazara alınmasında uygulama ile ne kadar örtüştüğü tartışmalıdır. Nitel araştırma yöntemine dayalı bu çalışmanın ücret gelirinin vergilemesinde farklı ülke uygulamaları ile literatüre katkı sağlaması öngörülmektedir. Anahtar Kelimeler: Ücret, Emek, Ödeme Gücü, Vergi Adaleti, Vergi Tevkifatı. JEL Sınıflandırma Kodları: K34, H20, H24