Türk sosyal güvenlik sisteminin iki temel ilkesi bulunmaktadır. Bunlar, sigortalılıkta zorunluluk ilkesi ve sistemin finansmanına katılım ilkesidir. Ancak 2008 yılında gerçekleştirilen sosyal güvenlik reformu sonrasında sistemin asli hukuki kaynağı olan 5510 sayılı Kanun’da birçok değişiklik yapılmış ve bu değişiklikler ile hukuki istikrarın yanı sıra zorunluluk ilkesi ve sistemin finansmanına katılım ilkesi ciddi derecede zedelemiştir. Özellikle, yapılan düzenlemeler ile bağımsız çalışanlar sosyal güvenlik sisteminde örtülü olarak isteğe bağlı hale getirilmiştir. Bağımlı çalışanlar açısından ise sosyal güvenlik kapsamını daraltıcı yönde birçok düzenlemeye gidilmiştir. Benzer sorunlar genel sağlık sigortası sisteminde de gözlenmektedir. Ayrıca Türk sosyal güvenlik sistemi her ne kadar primlerle finansman yöntemini benimsemiş olsa da önemli derecede bütçe açığı vermektedir. Yasa gereği yapılan devlet katkısı düzenlemesi ve sosyal güvenlik açığını kapatma amacını güden merkezi bütçeden yapılan transferler ise salt primlerle finansman anlayışından sapılmasına ve karma modelin benimsenmesine neden olmuştur. Bu çalışmamızda, Türkiye’de sosyal güvenlik sisteminin temelinde yatan ilkelerden vazgeçilmesine neden olan düzenlemeler ele alınmış, bu doğrultuda değerlendirmelerde ve önerilerde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Sosyal güvenlik, Sosyal Güvenlik Kurumu, zorunluluk ilkesi, genel sağlık sigortası, reform JEL Sınıflandırma Kodları: H55, E24, K34.