Türk sosyal güvenlik sisteminin iki temel ilkesi bulunmaktadýr. Bunlar, sigortalýlýkta zorunluluk ilkesi ve sistemin finansmanýna katýlým ilkesidir. Ancak 2008 yýlýnda gerçekleþtirilen sosyal güvenlik reformu sonrasýnda sistemin asli hukuki kaynaðý olan 5510 sayýlý Kanun’da birçok deðiþiklik yapýlmýþ ve bu deðiþiklikler ile hukuki istikrarýn yaný sýra zorunluluk ilkesi ve sistemin finansmanýna katýlým ilkesi ciddi derecede zedelemiþtir. Özellikle, yapýlan düzenlemeler ile baðýmsýz çalýþanlar sosyal güvenlik sisteminde örtülü olarak isteðe baðlý hale getirilmiþtir. Baðýmlý çalýþanlar açýsýndan ise sosyal güvenlik kapsamýný daraltýcý yönde birçok düzenlemeye gidilmiþtir. Benzer sorunlar genel saðlýk sigortasý sisteminde de gözlenmektedir. Ayrýca Türk sosyal güvenlik sistemi her ne kadar primlerle finansman yöntemini benimsemiþ olsa da önemli derecede bütçe açýðý vermektedir. Yasa gereði yapýlan devlet katkýsý düzenlemesi ve sosyal güvenlik açýðýný kapatma amacýný güden merkezi bütçeden yapýlan transferler ise salt primlerle finansman anlayýþýndan sapýlmasýna ve karma modelin benimsenmesine neden olmuþtur. Bu çalýþmamýzda, Türkiye’de sosyal güvenlik sisteminin temelinde yatan ilkelerden vazgeçilmesine neden olan düzenlemeler ele alýnmýþ, bu doðrultuda deðerlendirmelerde ve önerilerde bulunulmuþtur. Anahtar Kelimeler: Sosyal güvenlik, Sosyal Güvenlik Kurumu, zorunluluk ilkesi, genel saðlýk sigortasý, reform JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H55, E24, K34.