iletişim araçlarının gelişmesi ile birlikte küreselleşen dünyamızda üreticinin ürettiği mal ve hizmeti satış ve dağıt ı m aşamasında en az maliyetle ve en hızlı biçimde pazarlama isteği tüketidierin ise belli kalite ve standartdaki mal ve hizmeti artan oranda tercih etmeye başlaması yeni pazarlama tekniği olarak franchising sistemini ortaya çıkarmıştır. ilk kez ABD'nde ortaya çıkıp 1980'1erden sonra da Türkiye'de kullanılmaya başlayan sistem, işletmelere birçok avantaj ve dezavantaj getirmiştir. Yazımızın amacı, hukuksal düzenlemenin ekonomiyi arkadan takip etmesinden dolayı hukukumuzda henüz düzenlenmemiş franchising sisteminin temelini oluşturan franchising sözleşmesini analiz etmektir. Bununla paralel olarak da benzer sözleşmelerden ayrı ele alınıp değerlendirilmesi gereken bu sistemi,h franchising sözleşmesinin asli unsurları çerçevesinde konuyu basitleştirerek daha anlaşılır hale getirip vergisel yönden daha sağlıklı sonuçlara ulaşılmasına katkida bulunmaya çalışacağız.
Mevzuatımııda finansal kiralamaya ilişkin ilk düzenleme 10.6.1985 tarih ve 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunudur. 3226 sayılı Kanunda Finansal Kiralamanın tam tanımı yapılmamıştır. En kapsamlı tanım "European Leasing Association" tarafından yapılmıştır. "Finansal kiralama, belli bir süre için kiralayan ve kiracı arasında düzenlenen, üreticiden kiracı tarafından seçilip kiralayan tarafından satın alınan bu malın mülkiyetini kiralayanda, kullanımını ise kiracıda bırakan bir anlaşmadır. Kiralanan malın kullanımı belirli bir kira karşılığında, belirli bir süre için kiracıya bırakılmaktadır . " Amacımız vergi hukukunda tartışma konusu olan finansal kira bedellerinin hangi vergilendirme döneminde gider olarak yazılabileceğine açıklık getirmek ve konu hakkında yazarlar, danıştay kararları ve idarenin görüşleri çerçevesinde okuyucuya bir görüş verebilmektir.