Son yıllarda hızla gelişen dijital ekonomi, ülkelerin vergi sistemlerini önemli ölçüde etkilemiş ve sınır ötesi elektronik hizmetlerin vergilendirilmesi konusu gündeme gelmiştir. Türkiye, bu gelişmeler doğrultusunda 2017 yılında 7061 sayılı Kanun ile Katma Değer Vergisi Kanunu’nda değişiklik yaparak KDV-3 uygulamasını yürürlüğe koymuştur. KDV-3, Türkiye’de ikametgâhı, işyeri, kanuni merkezi veya iş merkezi bulunmayan yabancı hizmet sunucularının, Türkiye’de vergi mükellefi olmayan gerçek kişilere sundukları elektronik hizmetlere yönelik KDV beyan ve ödeme yükümlülüğünü düzenlemektedir. Bu makalede, KDV-3 uygulamasının ülkemizde çıkarıldığı günden itibaren karşılaşılan uygulama sorunları ele alınmakta ve çözüm önerileri sunulmaktadır. Yapılan analizlerde, mükellefiyet tespitinde yaşanan güçlükler, beyannamelerin düzenli verilmemesi, veri paylaşımı sınırlamaları ve uluslararası şirketlerin vergilendirilmesinde karşılaşılan yapısal sorunlar öne çıkmaktadır. Çalışmada, diğer ülkelerde dijital hizmetlerden alınan Katma Değer Vergisi (KDV) uygulamalarından örnekler verilmiş, ayrıca Türkiye’deki KDV-3 uygulamasında karşılaşılan sorunlara yönelik ödeme hizmeti sağlayıcılarına tevkifat yükümlülüğü getirilmesi ve büyük dijital şirketler için özel bir denetim mekanizması kurulması gibi somut çözüm önerileri geliştirilmiştir. Anahtar Kelimeler: Dijital Ekonomi, KDV- 3, Elektronik Hizmet Sunucuları, Vergilendirme, Vergi Sorumluluğu. JEL Sınıflandırma Kodları: H26,K34, L86.