Son yıllarda hızla gelişen dijital ekonomi,
ülkelerin vergi sistemlerini önemli ölçüde etkilemiş
ve sınır ötesi elektronik hizmetlerin vergilendirilmesi
konusu gündeme gelmiştir. Türkiye,
bu gelişmeler doğrultusunda 2017 yılında 7061
sayılı Kanun ile Katma Değer Vergisi Kanunu’nda
değişiklik yaparak KDV-3 uygulamasını yürürlüğe
koymuştur. KDV-3, Türkiye’de ikametgâhı,
işyeri, kanuni merkezi veya iş merkezi bulunmayan
yabancı hizmet sunucularının, Türkiye’de vergi
mükellefi olmayan gerçek kişilere sundukları
elektronik hizmetlere yönelik KDV beyan ve ödeme
yükümlülüğünü düzenlemektedir. Bu makalede,
KDV-3 uygulamasının ülkemizde çıkarıldığı
günden itibaren karşılaşılan uygulama sorunları
ele alınmakta ve çözüm önerileri sunulmaktadır.
Yapılan analizlerde, mükellefiyet tespitinde yaşanan güçlükler, beyannamelerin düzenli verilmemesi,
veri paylaşımı sınırlamaları ve uluslararası
şirketlerin vergilendirilmesinde karşılaşılan yapısal
sorunlar öne çıkmaktadır. Çalışmada, diğer
ülkelerde dijital hizmetlerden alınan Katma Değer
Vergisi (KDV) uygulamalarından örnekler verilmiş,
ayrıca Türkiye’deki KDV-3 uygulamasında
karşılaşılan sorunlara yönelik ödeme hizmeti
sağlayıcılarına tevkifat yükümlülüğü getirilmesi
ve büyük dijital şirketler için özel bir denetim
mekanizması kurulması gibi somut çözüm önerileri
geliştirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Dijital Ekonomi, KDV-
3, Elektronik Hizmet Sunucuları, Vergilendirme,
Vergi Sorumluluğu.
JEL Sınıflandırma Kodları: H26,K34, L86.
Abonelik veya Satın Alma Gerekiyor!
Bu makalenin devamını okuyabilmek için giriş yapmanız, satın almanız veya abone olmanız gerekmektedir.