Katma Deðer Vergisi Kanununun (KDVK) 4.maddesinde hizmet; teslim veya teslim sayýlan haller ile mal ithalatý dýþýnda kalan iþlemler olarak sayýlmýþtýr. Bu iþlemler; bir þeyi yapmak, iþlemek, meydana getirmek, imal etmek, onarmak, temizlemek, muhafaza etmek, hazýrlamak, deðerlendirmek, kiralamak, bir þeyi yapmamayý taahhüt etmek gibi þekillerde gerçekleþebilir. Kanun metninde yer alan "gibi" ifadesi sayesinde kanunda tanýmý yapýlmayan, bunlarýn dýþýnda kalan ve bunlara benzer iþlemlerinde hizmet teslimi olarak sayýlmasý öngörülmüþtür. Katma Deðer Vergisinde istisna uygulanan konulardan biriside hizmet ihracýdýr. Hizmet ihracatýnda Katma Deðer Vergisi istisnasý gerek içerik olarak gerekse uygulama açýsýndan son derece karmaþýk bir yapýya sahiptir. Hizmet ihracatý, KDV Kanunu'nun 11 ve 12. maddelerinde düzenlenmiþtir. Hizmet ihracýnýn uygulamasýyla ilgili günümüze kadar 3, 17, 26, 30, 84 seri numaralý KDV Genel Tebliðleri ve 12 numaralý KDV Sirküsü yayýmlanmýþtýr. KDV Kanununun 84 Seri nolu tebliði ihracat istisnasý konusunda genel bir teblið olmasýna raðmen hizmet ihracý konusunda da açýklamalarda bulunmaktadýr. Hizmet ihracýnda kapsamlý açýklamalarda bulunan 30 numaralý teblið ise 1988 yýlýnda yayýmlanmýþtýr. Hizmet ihracatýnda katma deðer vergisi istisnasý uygulamasýný ve gerekli koþullarý açýklýða kavuþturmak bu yazýmýzýn konusunu oluþturmaktadýr. Konuyu açýklýða kavuþturabilmek amacýyla KDV Kanununun madde metinleri, tebliðlerin ilgili hükümleri, gerekli görülen hallerde Maliye Bakanlýðý Özelge- leri ve Danýþtay Kararlarýndan yararlanýlacaktýr. Konuya hizmet ihracýndan faydalanabilmenin koþullarýný açýklayarak baþlamamýz yararlý olacaktýr.

Vergi otoriteleri arasýnda ve yazýlý basýnda tartýþma konusu yapýlan önemli konulardan birisi sponsorluk harcamalarý ile reklâm giderleri arasýnda fark olup, olmadýðýdýr. Aslýnda bu konunun tartýþma konusu yapýlmasýnýn en önemli nedeni Resmi gazetede yayýnlanarak yürürlüðe giren "5727 sayýlý Tütün Mamullerinin Zararlarýnýn Önlenmesine Dair Kanunda Deðiþiklik Yapýlmasý Hakkýnda Kanun" oluþturmaktadýr. Söz konusu bu kanun vergi kanunlarý dýþýnda bir kanun olmasýna raðmen Gelir Vergisi Kanunu (GVK) ve Kurumlar Vergisi Kanunu'nda (KVK) düzenlemeler yapmaktadýr. 5727 sayýlý Kanunun genel çerçevesi, vergi kanunlarý dýþýnda konularý içermekle birlikte kanun maddelerinin birinde GVK ve KVK'nýn madde hükümlerine atýfta bulunulmakta ve düzenlemeler yapýlmaktadýr. Söz konusu atýfla alkollü içkiler ve tütün mamullerine ait ilan ve reklâm 19.01.2008 tarih ve 26761 sayýlý Resmi Gazete giderlerinin, gelir ve kurumlar vergisi matrahýnýn tespitinde gider olarak indirim konusu yapýlamayacaðý belirtilmektedir. Söz konusu kanun yürürlüðe girdikten sonra alkol ve alkollü içkiler üreten firmalarýn sponsorluk harcamalarý ile reklâm ve ilan giderleri arasýnda fark olup, olmadýðý tartýþma konusu olarak gündemde yerini almýþ ve konunun tam olarak açýklýða kavuþturulmasý istenmiþtir. Sponsorluk harcamalarý ile ilan ve reklâm giderleri arasýnda yaþanan bu karmaþayý açýklýða kavuþturmak bu yazýmýzýn konusunu oluþturmaktadýr. Bu amaç doðrultusunda ilk olarak sponsorluk harcamalarýnýn indirim konusu yapýlamayacaðýný düþündüren ve tartýþmalara sebep olan kanun metnini inceleyelim.

Ülkemizde yaygýn bir uygulama alaný olmamakla birlikte belirli bölgelerde halen faaliyette bulanan adi komandit þirket ve eshamlý komandit þirketlerin, komanditer ortaklarýnýn elde ettikleri kar paylarýnýn vergilendirilmesi gelir ve kurumlar vergisi yönünden özellikli bir konu olmasý açýsýndan önem arz etmektedir. Bu nedenle konu tarafýmýzca uygulama açýsýndan ele alýnacaktýr. Bu amaç doðrultusunda öncelikle komanditer ortaklarýn elde ettikleri kar paylarýnýn Gelir Vergisi Kanunu (GVK) karþýsýndaki durumunu ele alalým.