Vergi hukuku, adýndan da anlaþýlacaðý üzere, hukuk bütünü içinde yer almaktave onun bir dalýný oluþturmaktadýr. Baþka bir deyiþle , özel hukuk ve kamu hukuku þeklinde ikili bir ayrýma tabi tutulan hukuk bütünü içinde kamu hukukunun bir alt dalýný teþkil etmektedir. Genel hukukta olduðu gibi, vergi hukukunun da kaynaklarý vardýr . Vergi hukukunun hayatiyeti açýsýndan büyük öneme haiz olan bu kaynaklar arasýnda bir hiyerarþi vardýr. Bu kurallardan bazýlarý diðerine göre kuvvet ve geçerlilik yönünden önde gelmektedir. Dolayýsýyla , bu kurallarý uygulama durumunda olan kiþi ve kurumlarýn bu hiyerarþiyi bilmeleri ve takip etmeleri gerekir. Aksi takdirde önemli hukuksal yanlýþlýklar ortaya çýkar. iþte , bu çalýþmada , önce vergi hukukunun kaynaklarý içinde genel tebliðierin yeri ele alýnmýþ , akabinde 255 no'lu Vergi 255 no'lu Vergi U~ul Kanunu Genel Tebliði eleþtirilsel bir bakýþla irdelenmeye çalýþýlmýþtýr.

Pazarlama, bir kazanç saðlamak amacýyla , müþteri gruplarýnýn ihtiyaç ve isteklerini tatmin için firma kaynaklarýnýn çözümlenmesi, planlanmasý , örgütlenmesi, kullanýlmasý ve denetimi olarak tanýmlanabilir. iþletmeler, hedeflenen grup potansiyel müþteri kitlesine varmak amacýyla, çeþitli pazarlama araçlarýný kullanýrlar. Günümüzde, sýk sýk baþvurulan bir pazarlama aracý da "satýþ promosyonu"dur. Bu çalýþmada , Türkiye'de -özellikle medya tarafýndan- yoðun bir þekilde gündemde olan satýþ promosyonu konusu ele alýnýp , mahiyeti, hukuki yönü ve vergisel boyutuyla tartýþýlacaktýr.