Tarým ve hayvancýlýk sektörü, diðer sektörler karþýsýnda gerilemesine raðmen hem insanlarýn gýda ihtiyaçlarýný karþýlamasý hem de diðer sektörlere girdi saðlamasýndan dolayý her zaman önemini korumuþtur. Bu sektörde faaliyet gösteren iþletmelerin mali tablo kullanýcýlarýna doðru, açýk, anlaþýlýr ve güvenilir bilgileri sunabilmeleri için tarým muhasebesi uygulamalarýnýn gerçekçi biçimde raporlan- masý gerekmektedir. Gerçekçi bir þekilde raporlama ise ancak vergi kanunlarýnýn, dönem içerisinde veya dönem sonunda yapýlan iþlemlere uygulanmasý sonucunda ortaya çýkabilir. Zirai mahsullerin ve hayvanlarýn vergilendirilmesine Gelir Vergisi Kanununun (GVK) 52. ve müteakip maddelerinde yer verilmiþtir. Deðerleme hükümlerine ise Vergi Usul Kanununun (VUK) deðerleme bölümünde yer verilmektedir.

Gelir Vergisi Kanununa (GVK) göre gerçek kiþilerin gelirleri gelir vergisine tabidir. Gelir, bir gerçek kiþinin bir takvim yýlý içinde elde ettiði kazanç ve iratlarýn safi tutarý olarak tanýmlanmýþtýr. Kazanç ve iratlarýn neler olduðu ise GVK'nýn ikinci maddesinde yedi gelir unsuru olarak sayýlmýþtýr. Yedi gelir unsurundan biri olan ticari kazanç, Kanunun 37 ila 51'inci maddeleri arasýnda düzenlenmiþtir. Ticari kazanç, GVK'nýn 37'inci maddesinde; her türlü ticari ve sýnaî faaliyetten doðan kazanç olarak tanýmlanmýþtýr. Burada dikkat çekildiði üzere ticari kazançta "ticari faaliyet" ve "sýnaî faaliyet" olmak üzere iki temel unsur söz konusudur. Elde edilen kazancýn ticari kazanç olarak nitelendirilebilmesi için üç temel unsura ihtiyaç duyulmaktadýr. Üç temel unsur içerisinde en önemlisi devamlýlýktýr. Diðerleri ise emek ve sermaye unsurunun birarada olmasý ve iþlemlerin bir organizasyon içerisinde yürütülmesidir.