Bu çalýþma, Türk vergi hukuku baðlamýnda mülkiyet hakkýnýn sýnýrlandýrýlmasýný Anayasa Mahkemesi kararlarý ýþýðýnda incelemektedir. Mülkiyet hakký, temel bir hak olarak Anayasa’nýn 35. maddesinde güvence altýna alýnmýþtýr. Vergilendirme yetkisi, kamu hizmetlerinin finansmaný açýsýndan meþru bir amaç taþýsa da kiþilerin malvarlýðýna yönelik bir müdahale niteliði taþýdýðýndan, ancak belirli anayasal ilkeler doðrultusunda kullanýlmasý mümkündür. Çalýþmada, mülkiyet hakkýna yapýlan müdahalelerde öncelikle kanunilik, öngörülebilirlik ve ölçülülük ilkeleri çerçevesinde bir denetim yapýlmasý gerektiði vurgulanmakta; vergiye iliþkin düzenlemelerin ancak açýk bir yasal yetki çerçevesinde ve kamu yararý amacýyla yapýlmasý gerektiði ifade edilmektedir. Anayasa Mahkemesinin bireysel baþvurulara iliþkin kararlarýnda, özellikle ölçülülük ilkesi kapsamýnda, mülkiyet hakkýna yapýlan müdahaleler ile kamu yararý arasýnda adil bir dengenin kurulup kurulmadýðý deðerlendirilmekte; bu dengenin bozulduðu durumlarda ise ihlal kararý verilmektedir. Sonuç olarak, mülkiyet hakkýnýn vergilendirme suretiyle sýnýrlandýrýlmasý, ancak anayasal çerçevede ve idarenin keyfi uygulamalarýna karþý yeterli hukuki güvenceler saðlanmak suretiyle meþru kabul edildiði deðerlendirilmektedir. Anahtar Kelimeler: Mülkiyet hakký, Kanunilik ilkesi, Öngörülebilirlik ilkesi, Ölçülülük ilkesi. JEL Sýnýflandýrma Kodlarý: H20, K34.