Vergi Usul Kanunu’nun 5. maddesine eklenen 6. fýkra ile vergi mahremiyeti kapsamýndaki bilgilerin kamu kurum ve kuruluþlarý ile paylaþýlmasý hususu düzenlenmiþtir. Bunun için ilgili kurum veya kuruluþlar bilgi talep edebilme yetkisine sahip olmalý; paylaþýlacak bilgi ise kurum ve kuruluþlarýn görevleriyle doðrudan ilgili olmalý ve görevlerinin ifasý için zorunluluk ve süreklilik arz etmelidir. Anýlan düzenlemenin kurumlarýn görevlerini yerine getirmelerinde hýz ve kolaylýk saðlamasý mümkündür. Ancak vergi mahremiyeti kapsamýndaki bilgiler vergi yükümlülerine ait sýrlar olup, özel hayatýn gizliliði, kiþisel verilerin korunmasýný isteme hakký gibi temel hak ve hürriyetlerin korumasý altýndadýr. Bu durumda temel hak ve özgürlüklerin sýnýrlandýrýlmasýnýn þartlarýný düzenleyen Anayasa’nýn 13. maddesindeki ilkelere uygun olmasý gerekmektedir. Bu makalede anýlan fýkranýn Anayasa’ya uygunluðu deðerlendirilecek; tespit ve eleþtiriler doðrultusunda bazý önerilerde bulunulacaktýr.

ÖZ Çiftçilere saðlanan karþýlýksýz desteklerden zirai kazanç kapsamýnda yapýlan tevkifatlar, kiþilerle vergi idaresini karþý karþýya getirmektedir. Söz konusu destekler, çiftçilerden alýnan ürün veya hizmetlere karþýlýk yapýlmadýðý için, Gelir Vergisi Kanunu uyarýnca tevkifata tabi olmamasý gerekir. Ancak vergi idaresi, kesinti yapýlmasý gereken ödemelerin kapsamýný geniþ yorumlamaktadýr. Yargý organý ise genel olarak söz konusu tevkifatlarýn iadesi yönünde karar vermekle birlikte, gerekçeler arasýnda farklýlýklar bulunmaktadýr. Karþýlýksýz verilen desteklerden tevkifat yapýlmasýnýn, 1982 Anayasasý’nýn 73. maddesinde düzenlenen verginin yasallýðý ilkesi bakýmýndan büyük sorun oluþturduðu düþünülmektedir. Vergi idaresinin hukuka aykýrý olduðu düþünülen bu uygulamaya son vermesi, yargý organýnýn ise yapýlan kesintilerle ilgili davalarda, idarenin hukuk sýnýrlarý içinde kalmasýný saðlayacak bir çözüm getirmesi beklenmektedir.